To wyjątkowa książka. Gdy świętość i wielkość Jana Pawła II jest atakowana i podważana, o. Maciej Zięba proponuje powrót do najważniejszych myśli i dokonań papieża.
Robi to w głębokim przekonaniu, że obrona prawdy o tym pontyfikacie jest nie tylko kwestią wierności osobie i nauczaniu papieża, ale obroną ważnego bastionu polskiego katolicyzmu.
Najważniejszym walorem tej pisanej w ostatnim czasie książki jest zwrócenie uwagi na aktualność dziedzictwa Jana Pawła II. Od dawna zamknięty w kręgu pomników oraz kilku stale przywoływanych cytatów papież przestał animować naszą aktywność. Ojciec Maciej konstatuje ze smutkiem, że nie poszukuje się już w jego dorobku intelektualnym odpowiedzi na pytania i rozterki współczesności. W swych rozważaniach nie ucieka od tematów kontrowersyjnych, m.in. obszernie przypominając stosunek Jana Pawła II do pedofilii oraz opisując podjęte przez niego działania, sprowadzające się do maksymy wyłożonej w czerwcu 1993 r. w liście do amerykańskich biskupów: „Zero tolerancji dla pedofilii”. Inną sprawą jest, jak często to wezwanie było lekceważone w różnych Kościołach partykularnych, czego przykładem są afery, z którymi musieli się borykać jego następcy. Ojciec Maciej ma tego świadomość. W rozdziale „Cienie pontyfikatu” pokazuje obszary, w których Jan Paweł II nie odniósł sukcesów. Siła zastanych struktur okazała się silniejsza aniżeli papieska wola zmian. Nie usprawiedliwia też jego błędów personalnych, chociaż najbardziej nieudane nominacje pokazuje w szerszym kontekście. Przypomina, że spośród 231 mianowanych przez niego kardynałów tylko dwóch: Hans Hermann Groër i Thodore McCarrick – okazało się zdrajcami swego powołania, niegodnymi tej funkcji, jeden zaś (Bernard Law) hipokrytą i oportunistą.
Współczesnym autor daje jedną radę: nie budujmy już kolejnych pomników, ale próbujmy papieża odczytywać na nowo. Ma to znaczenie zwłaszcza w przypadku pokolenia, które Jana Pawła II nigdy nie znało, a jego dorobek przyswaja za pośrednictwem karykaturalnych klisz współczesnych mediów, najczęściej nieżyczliwych wobec jego pontyfikatu. Wszystkim proponuje powtórkę z dziesięciu lekcji, które zostawił nam Jan Paweł II. Warto je przemyśleć i próbować realizować.
Andrzej Grajewski
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.