Relatywizm przesłania prawdę o człowieku

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie,

„Zbliżyło się do was Królestwo Boże” (Łk 10,9). Tymi słowami z wysłuchanej przed chwilą Ewangelii pozdrawiam was wszystkich z wielką miłością w Panu. Naprawdę Królestwo Pana jest już pośród nas! W czasie tej celebry eucharystycznej, w której Kościół w Szkocji gromadzi się wokół ołtarza w jedności z Następcą Piotra, umocnijmy naszą wiarę w słowo Chrystusa i naszą nadzieję – nadzieję, która nigdy nie zawodzi – w Jego obietnice! Gorąco pozdrawiam kardynała O’Briena i biskupów szkockich. Dziękuję zwłaszcza arcybiskupowi Contiemu za jego uprzejme słowa powitania w waszym imieniu i wyrażam głęboką wdzięczność za tę pracę, jaką wykonały rządy brytyjski i szkocki oraz ojcowie miasta Glasgow, aby wydarzenie to doszło do skutku.

Ewangelia dzisiejsza przypomina nam, że Chrystus nadal wysyła swych uczniów na świat, aby głosili nadejście Jego Królestwa i aby nieśli Jego pokój światu, od domu do domu, od rodziny do rodziny, od miasta do miasta. Przybyłem jako zwiastun tego pokoju do was, duchowe dzieci św. Andrzeja i aby utwierdzić was w wierze Piotra (por. Łk 22,32). Z pewnym wzruszeniem zwracam się do was niedaleko miejsca, w którym mój umiłowany poprzednik papież Jan Paweł II sprawował Mszę św. prawie trzydzieści lat temu z wami i powitała go największa rzesza, jaka zgromadziła się kiedykolwiek w dziejach Szkocji.

Wiele wydarzyło się w Szkocji i w Kościele w tym kraju od tamtej historycznej wizyty. Zauważyłem z wielkim zadowoleniem, jak skierowane do was wezwanie papieża Jana Pawła, abyście kroczyli ręka w rękę ze swymi współtowarzyszami chrześcijańskimi, doprowadziło do większego zaufania i przyjaźni z członkami Kościoła Szkocji, Szkockiego Kościoła Episkopalnego i innymi. Chcę zachęcić was do dalszych modlitw i pracy z nimi przy budowaniu jaśniejszej przyszłości dla Szkocji, opartej na wspólnym dziedzictwie chrześcijańskim. W dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszeliśmy wezwanie, skierowane przez św. Pawła do Rzymian, że jako członkowie Ciała Chrystusowego należymy nawzajem do siebie (por. Rz 12,5) i abyśmy żyli w szacunku i wzajemnej miłości. W tym duchu pozdrawiam przedstawicieli ekumenicznych, którzy zaszczycają nas swą obecnością. W tym roku przypada 450. rocznica Parlamentu Reformacyjnego, ale także setna rocznica Światowej Konferencji Misyjnej w Edynburgu, która jest powszechnie uważana za znak narodzin współczesnego ruchu ekumenicznego. Podziękujmy Bogu za tę obietnicę, jaką zrozumienie i współpraca ekumeniczne stanowi dla wspólnego świadectwa o zbawiającej prawdzie słowa Bożego w dzisiejszym, szybko zmieniającym się społeczeństwie.