Niesiony wdzięcznością do Maryi Panny

Wieczorem wraz z tysiącami osób, zgromadzonych na wielkim placu przed sanktuarium, wziąłem udział w wymownej procesji ze świecami. Był to zdumiewający przejaw wiary w Boga oraz pobożności do Jego i naszej Matki, który wyraził się w odmawianiu Różańca Świętego. Modlitwa ta, tak droga ludowi chrześcijańskiemu, znalazła w Fatimie ośrodek, będący napędem dla całego Kościoła i świata. „Biała Pani” podczas objawienia 13 czerwca powiedziała trojgu Pastuszków: „Chcę, abyście codziennie odmawiali Różaniec”. Można powiedzieć, że Fatima i Różaniec są niemal synonimami.

Szczytowym punktem mojej wizyty w tym, tak szczególnym miejscu była celebra eucharystyczna 13 maja, w rocznicę pierwszego ukazania się Matki Bożej Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji. Powtarzając na nowo słowa proroka Izajasza, zaprosiłem to wielkie zgromadzenie, z wielką miłością i pobożnością, aby u stóp Dziewicy radował się w pełni w Panu (por. Iz 61,10), gdyż Jego miłość miłosierna, towarzysząca naszej pielgrzymce po tej ziemi, jest źródłem naszej wielkiej nadziei. I właśnie nadzieja jest treścią przesłania zobowiązującego, a zarazem pocieszającego, jakie Maryja pozostawiła w Fatimie. Jest to przesłanie, skoncentrowane na modlitwie, pokucie i nawróceniu, ale rzuca ono również światło na zagrożenia, niebezpieczeństwa i okropności historii, aby zachęcić człowieka do zaufania działaniu Boga, do pielęgnowania wielkiej Nadziei, do doświadczenia łaski Pana, aby zakochać się w Nim, który jest źródłem miłości i pokoju.

W tej perspektywie znaczące było poruszające zgromadzenie z organizacjami duszpasterstwa społecznego, na którym ukazałem styl działania Miłosiernego Samarytanina, aby wyjść naprzeciw potrzebom najbardziej potrzebujących braci i aby służyć Kościołowi, krzewiąc dobro wspólne. Wielu młodych uczy się znaczenia bezinteresowności właśnie w Fatimie, która jest szkołą wiary i nadziei, gdyż jest również szkołą miłości i służenia braciom. W tym kontekście wiary i modlitwy odbyło się ważne i braterskie spotkanie z episkopatem portugalskim na zakończenie mojej wizyty w Fatimie: była to chwila intensywnej wspólnoty duchowej, podczas której razem dziękowaliśmy Panu za wierność Kościoła, działającego w Portugalii i zawierzyliśmy Dziewicy Maryi wspólne oczekiwania i troski duszpasterskie. O tych nadziejach i perspektywach duszpasterskich wspomniałem także w czasie Mszy św. w historycznym i symbolicznym mieście Porto – „Mieście Dziewicy”, będącym ostatnim etapem mojej pielgrzymki na ziemi portugalskiej. Wielkiemu tłumowi wiernych, zgromadzonemu na Avenida dos Aliados, przypomniałem obowiązek świadczenia o Ewangelii w każdym środowisku, ofiarowując światu Chrystusa zmartwychwstałego, aby każda sytuacja trudności, cierpienia czy lęka przemieniała się, za pośrednictwem Ducha Świętego, w okazję do wzrostu i życia.

Drodzy Bracia i Siostry, pielgrzymka do Portugalii była dla mnie doświadczeniem wzruszającym i bogatym w liczne dary duchowe. Teraz, gdy trwają w mym umyśle i sercu obrazy tej niezapomnianej podróży, gorącego i spontanicznego przyjęcia, entuzjazmu ludzi, sławię Pana, gdyż Maryja, ukazując się trójce Pastuszków, otworzyła na świecie uprzywilejowaną przestrzeń, aby spotkać miłosierdzie Boże, które uzdrawia i zbawia. W Fatimie Panna Święta wzywa wszystkich do uznania ziemi za miejsce naszego pielgrzymowania do ostatecznej ojczyzny, która jest w Niebie. W istocie wszyscy jesteśmy pielgrzymami, potrzebujemy Matki, która nas prowadzi. „Z Tobą wędrujemy w nadziei. Mądrość i Misja” – takie było hasło mojej podróży apostolskiej do Portugalii i w Fatimie błogosławiona Maryja Panna zaprasza nas do kroczenia z wielką nadzieją, pozwalając się prowadzić przez „mądrość z wysoka”, która objawiła się w Jezusie, przez mądrość miłości, aby nieść w świat światło i radość Chrystusa. Zapraszam was więc do przyłączenia się do mojej modlitwy, prosząc Pana o błogosławieństwo dla wysiłków tych, którzy w tym umiłowanym Narodzie oddają się służbie Ewangelii i poszukiwaniu prawdziwego dobra człowieka, każdego człowieka. Módlmy się ponadto, aby za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny, Duch Święty uczynił owocną tę podróż apostolską i ożywił na całym świecie misję Kościoła, ustanowionego przez Chrystusa, aby głosił wszystkim narodom Ewangelię prawdy, pokoju i miłości.