Przemówienie Benedykta XVI w grocie św. Pawła w Rabacie
Przybycie św. Pawła na Maltę nie było planowane. Jak wiemy, podróżował do Rzymu, gdy rozpętała się gwałtowna burza i jego statek osiadł na mieliźnie na tej wyspie. Marynarze mogą nakreślić trasę podróży, ale Bóg w swojej mądrości i opatrzności sam wyznacza kurs. Wiedział o tym dobrze Paweł, który w dramatycznych okolicznościach spotkał zmartwychwstałego Pana na drodze do Damaszku. Bieg jego życia nagle uległ zmianie. Odtąd dla niego życiem stał się Chrystus (por. Flp 1, 21). Każda jego myśl i działanie było skierowane na głoszenie tajemnicy krzyża i jego orędzia o jednającej miłości Bożej.
To samo słowo, słowo Ewangelii ma nadal moc wdarcia się w nasze życie i zmieniania jego biegu. Dziś ta sama Ewangelia, którą głosił Paweł nadal wzywa mieszkańców tych wysp do nawrócenia, nowego życia i nadziei na przyszłość. Stając pośród was jako Następca Apostoła Piotra, zachęcam was do usłyszenia na nowo słowa Boga, jak czynili to wasi przodkowie. Niech stanowi ono wyzwanie dla waszego sposobu myślenia i przeżywania waszej życia.
Z tego świętego miejsca, skąd przepowiadanie apostolskie rozprzestrzeniło się po raz pierwszy na te wyspy, wzywam każdego z was do podjęcia pasjonującego wyzwania nowej ewangelizacji. Przeżywajcie swą wiarę coraz pełniej wraz z członkami waszych rodzin, z przyjaciółmi, w waszym sąsiedztwie, w miejscu pracy i w całym maltańskim społeczeństwie. W szczególny sposób wzywam rodziców, nauczycieli i katechetów, aby o swoim żywym spotkaniu ze zmartwychwstałym Jezusem mówili innym, zwłaszcza młodym ludziom, którzy są przyszłością Malty. „Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana!” (por. „Redemptoris missio”, 2). Wiedzcie, że wasza wiara zapewnia spotkanie z Bogiem, który w swej wszechmocy dotyka serca człowieka. W ten sposób wprowadzicie młodych w piękno i bogactwo wiary katolickiej oraz dacie im zdrową katechezę, zachęcając ich do coraz bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu sakramentalnym Kościoła.
Świat potrzebuje tego świadectwa! Czyż w obliczu tak wielu zagrożeń dla świętości ludzkiego życia, godności małżeństwa i rodziny, nie należy naszym współczesnym stale przypominać o wielkości naszej godności jako dzieci Bożych i najwznioślejszym powołaniu, które otrzymaliśmy w Chrystusie? Czyż społeczeństwo nie musi sobie na nowo przyswoić i bronić tych podstawowych prawd moralnych, które pozostają fundamentem autentycznej wolności i prawdziwego postępu?
Właśnie teraz, gdy stałem przed tą Grotą, rozważałem wielki dar duchowy (por. Rz 1, 11), jakim Paweł obdarzył Maltę i modliłem się, abyście utrzymali nieskazitelnym dziedzictwo, jakie pozostawił wam wielki Apostoł. Niech Pan utwierdzi was i wasze rodziny w wierze, która działa przez miłość (por. Ga 5,6) i uczyni was radosnymi świadkami nadziei, która nigdy nie zawodzi (por. Rz 5,5). Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał! Alleluja!
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.