Irlandia: Kościół w kryzysie

Leczenie ran

Cały episkopat poprosił ofiary o wybaczenie i pojechał do Rzymu na spotkanie z papieżem. W lutym 2010 r. Benedykt XVI omówił z biskupami - według watykańskiego komunikatu - „porażkę władz irlandzkiego Kościoła, w którym przez wiele lat nie udało się podjąć skutecznych działań w obliczu przypadków seksualnego wykorzystywania młodych ludzi przez niektórych irlandzkich kapłanów i zakonników”. Hierarchowie przyznali, że doprowadziło to do załamania się zaufania do Kościoła oraz wyrządziło szkody głoszeniu Ewangelii i nauczania moralnego. Zobowiązali się też do współpracy z władzami państwowymi w zapewnieniu bezpieczeństwa dzieciom i młodzieży. Po powrocie do kraju biskupi otwarcie wyznali, że w ich dotychczasowych działaniach „obawa przed skandalem i ochrona dobrej reputacji osób i Kościoła była ważniejsza od bezpieczeństwa i dobra dzieci”.

W marcu papież wystosował list do katolików Irlandii. Uznał w nim, że przyczyną nadużyć była niedostateczna formacja moralna w seminariach i nowicjatach, klerykalizm, źle pojęta troska o reputację Kościoła i chęć uniknięcia skandali, co doprowadziło do tego, że nie stosowano kar kanonicznych, kiedy było to konieczne. Benedykt XVI zapowiedział też wizytację apostolską niektórych irlandzkich diecezji, zakonów i seminariów duchownych. Jej celem było rozpoznanie problemów tamtejszego Kościoła i skierowanie go na drogę duchowej odnowy. Postanowiono też przeprowadzić narodowe misje dla wszystkich biskupów, księży i zakonników.

W trakcie wizytacji odbytej w 2010-2011 r. doszło do bezprecedensowego nabożeństwa „opłakiwania i pokuty” w prokatedrze pw. Matki Bożej w Dublinie. Liturgię w dużej części przygotowały same ofiary nadużyć. Przewodniczyli jej miejscowy arcybiskup Diarmuid Martin i papieski wizytator kard. Sean O’Malley. Na początku padli na twarz przed ołtarzem, na którym stał olbrzymi krzyż i modlili się w ciszy. Odczytano fragmenty raportów opisujących nadużycia duchownych i fragment Ewangelii św. Mateusza: „...kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza”. Następnie abp Martin i kard. O’Malley „na znak pokornej służby” umyli stopy ośmiu ofiarom nadużyć. W imieniu Benedykta XVI arcybiskup Bostonu poprosił o „przebaczenie za nadużycia seksualne wobec dzieci, popełnione przez księży oraz dawne błędy hierarchii kościelnej, tutaj i w Rzymie (...) we właściwym reagowaniu na problem nadużyć seksualnych”. „Wyznajemy, że jesteśmy winni i nasze grzechy napełniają nas przerażeniem” - podkreślił kard. O’Malley. Również abp Martin prosił Boga o przebaczenie „za grzechy biskupów i przełożonych zakonnych, którzy zawiedli jako dobrzy pasterze” w przypadkach nadużyć ze strony księży i zakonników. Za „obojętność wobec ludzkiego cierpienia, za przedkładanie Kościoła instytucjonalnego nad bezpieczeństwo dzieci, za ukrywanie zbrodni nadużyć i za przyczynianie się w ten sposób do nadużyć wobec większej liczby dzieci”. Prosił o wybaczenie „za głuche ucho, ślepe oko i twarde serce”. Wyraził wdzięczność tym ofiarom, które – mimo bólu, jakim za to zapłaciły – „miały odwagę mówić, mówić, mówić i jeszcze raz mówić, odważnie i z determinacją, nawet w obliczu niedowierzania o odrzucenia”. – Wzywam was, byście nadal mówili. Przed nami jeszcze długa droga do przebycia w szczerości, zanim naprawdę zasłużymy na przebaczenie – wyznał hierarcha.

Pytany w 2012 r. przez KAI o to, jak Kościół w Irlandii może leczyć rany po nadużyciach seksualnych duchowieństwa, kard. Séan Brady z Armagh stwierdził, że przede wszystkim trzeba „uznać ból ofiar, przyznać, że wyrządzona została tym dzieciom okropna krzywda i dokonało się straszliwe zgorszenie. Najpierw doszło do nadużycia zaufania wobec dzieci i ich rodzin. Psychologiczne i fizyczne skutki molestowania są długotrwałe. Osoby molestowane potrzebują być wysłuchane i tego, aby im uwierzono, choć opowiadają historie, w które trudno uwierzyć. Benedykt XVI zdecydował, że mamy ustalić, co się wydarzyło, zrobić wszystko, co leży w naszej mocy, aby to się więcej już nie powtórzyło, oddać sprawiedliwość ofiarom i ich rodzinom oraz spróbować uleczyć rany. Stworzyliśmy program duszpasterski obejmujący te cztery cele. Jednocześnie społeczeństwo musi dostrzec, że problem nadużyć seksualnych dotyczy nie tylko Kościoła katolickiego, jego księży i zakonników, że dotyczy nie tylko Irlandii czy świata anglosaskiego” - podkreślił prymas Irlandii.

Zauważył, że w przeszłości udzielano święceń kapłańskich „ludziom, którzy nigdy nie powinni ich otrzymać”. „Mam nadzieję, że obecne programy formacji, «przesiewu» kandydatów i rozeznawania wyeliminują, na ile to możliwe, tych, którzy mają tego typu skłonności. Ale nikt nie może być absolutnie pewien, możemy tylko robić to, co w naszej mocy. I oczywiście powinniśmy uznawać powagę i wielkość problemu, a nie im zaprzeczać” - wskazał kardynał.

Spadek powołań

Ze skandalami seksualnymi wśród duchownych zbiegł się kryzys powołań kapłańskich i zakonnych. Trwał on wprawdzie od lat 60., lecz nadużycia w drastyczny sposób go nasiliły.

O ile jeszcze w 1965 r. święcenia przyjęło 282 księży diecezjalnych i 377 r. zakonnych, to w 1997 r. było ich już tylko odpowiednio 53 i 32. W sumie w 1997 r. było 7,7 tys. księży w liczącym 4 mln mieszkańców kraju, co jest liczbą znaczącą, jednak średnia ich wieku była wysoka. Dlatego w 2008 r. było ich już tylko 4,7 tys., a w 2016 nieco ponad 4,3 tys. Jeśli ta tendencja się utrzyma, to w 2028 r. Irlandia będzie miała niespełna 1500 kapłanów (diecezjalnych i zakonnych). „Będzie to oznaczało konieczność łączenia parafii, w niektórych zaś nie będzie codziennej Mszy św. i prawdopodobnie nawet niedzielnej” – przewiduje ks. Eamonn Bourke z Dublina.

Jednocześnie bowiem brakuje kleryków, w dodatku ich liczba stale się waha. W 1997 r. do seminariów w całym kraju wstąpiło tylko 19 kandydatów do kapłaństwa, w 2006 r. - 30, w 2008 r. - 12, a w 2009 - 39, a w 2010 - 16. A jeszcze w latach 80. XX w. było ich nawet ponad 150 rocznie! Postanowiono więc stopniowo zamykać istniejące seminaria duchowne. Obecnie działa już tylko ogólnokrajowe seminarium w Maynooth (35 kleryków) i Kolegium Irlandzkie w Rzymie (13).