Sekretariat Stanu Stolicy Apostolskiej

Sekcja Spraw Ogólnych
Zgodnie z artykułami 41-44 konstytucji Pastor Bonus Sekcja Spraw Ogólnych (czyli Sekcja Pierwsza) zajmuje się sprawami związanymi z bieżącą działalnością Ojca Świętego, zarówno w tym co dotyczy kierowania Kościołem powszechnym, jak i kontaktów z dykasteriami Kurii Rzymskiej. Sekcja redaguje dokumenty, których opracowanie powierza jej Ojciec Święty.

Wykonuje akty urzędowe związane z nominacjami w Kurii Rzymskiej oraz przechowuje pieczęć ołowianą i pierścień Rybaka. Określa funkcje i kieruje działalnością przedstawicieli Stolicy Apostolskiej, zwłaszcza w odniesieniu do Kościołów lokalnych. Zajmuje się wszystkim, co dotyczy ambasad przy Stolicy Apostolskiej. Czuwa nad działalnością oficjalnych środków przekazu Stolicy Apostolskiej, przygotowuje do publikacji Acta Apostolicae Sedis i Annuario Pontificio.

Pierwszą Sekcją Sekretariatu Stanu kieruje arcybiskup - substytut do spraw ogólnych, wspomagany przez prałata - asesora do spraw ogólnych. Urząd substytuta pojawił się w strukturze hierarchicznej Sekretariatu Stanu w 1814 r.

Sekcja ds. Relacji z Państwami
Zadaniem Sekcji ds. Relacji z Państwami (czyli Sekcji Drugiej), określonym przez artykuły 45-47 konstytucji Pastor Bonus, jest zajmowanie się sprawami, kóre wymagają kontaktów z rządami państw. Do kompetencji Sekcji należą: relacje Stolicy Apostolskiej z innymi państwami, w tym także zawieranie konkordatów i temu podobnych umów; reprezentowanie Stolicy Apostolskiej na forum międzynarodowych organizacji i konferencji; w szczególnych okolicznościach - na zlecenie Ojca Świętego i w porozumieniu z kompetentnymi dykasteriami Kurii -obsadzanie urzędów w Kościołach partykularnych, a także ich ustanawianie i zmiana ich struktur; w ścisłej współpracy z Kongregacją ds. Biskupów mianowanie biskupów w krajach, które zawarły ze Stolicą Apostolską traktaty lub umowy oparte na prawie międzynarodowym.

Sekcja ta wzięła początek z Kongregacji Super negotiis Ecclesiasticis regni Galliarum, którą ustanowił Pius VI konstytucją Sollicitudo omnium Ecclesiarum z 28 maja 1793 r., aby zajmowała się problemami, jakie postawiła przed Kościołem rewolucja francuska. W 1814 r. Pius VII rozszerzył na cały świat kompetencje tego urzędu, nadając mu nazwę Congregatio extraordinaria praeposita negotiis ecclesiasticis orbis catholici. Kilka lat później Leon XII zmienił ją na Congregatio pro negotiis ecclesiasticis extraordinariis: nazwa ta przetrwała aż do r. 1967, kiedy to Paweł VI oddzielił ten urząd od Sekretariatu Stanu, przemianowując go na Radę Publicznych Spraw Kościoła, którą zastąpiła później obecna Sekcja ds. Relacji z Państwami.

Drugą Sekcją Sekretariatu Stanu kieruje arcybiskup - sekretarz ds. relacji z państwami, wspomagany przez prałata - podsekretarza ds. relacji z państwami, we współpracy z Kardynałami i Biskupami.