Posynodalna adhortacja apostolska Jego Świętobliwości papieża Jana Pawła II - Tłum. Wojciech Kluj OMI (za zgodą Papieskich Dzieł Misyjnych)
Jedną z najbardziej znaczących cech ludów Oceanii jest ich przemożne poczucie wspólnoty i solidarności w rodzinie i grupie plemiennej, wiosce lub sąsiedztwie. Znaczy to, że decyzje podejmowane są w porozumieniu osiąganym często przez długi i złożony proces dialogu. Dotknięte łaską Bożą naturalne poczucie wspólnoty wśród tych ludów czyni je wrażliwymi na misterium communio ofiarowanego w Chrystusie. Kościół w Oceanii ukazuje prawdziwego ducha współpracy rozciągającego się na różne wspólnoty chrześcijańskie i na wszystkich ludzi dobrej woli. Głęboki szacunek dla tradycji i autorytetu stanowi część tradycyjnych kultur Oceanii. Bierze się stąd poczucie solidarności współczesnego pokolenia z tymi, którzy byli przed nimi i wyjątkowy autorytet przyznawany rodzicom i tradycyjnym przywódcom.
Kulturowa różnorodność Oceanii nie jest wolna od wpływu ogólnoświatowego procesu modernizacji, który ma skutki zarówno pozytywne, jak i negatywne. Z pewnością czasy współczesne nadały nowy i wyższy profil pozytywnym wartościom ludzkim, takim jak respekt dla niezbywalnych praw ludzkich, wprowadzenie procedur demokratycznych w administracji i zarządzaniu, odrzucenie akceptowania struktur ubóstwa jako niezmiennych uwarunkowań, odrzucenie terroryzmu, tortur i gwałtu jako środków zmian politycznych, prawo do edukacji, opieki zdrowotnej i miejsca zamieszkania dla wszystkich. Wartości te, często zakorzenione w chrześcijaństwie – nawet jeśli nie wprost – mają pozytywne oddziaływanie w Oceanii. Kościół nie może nie czynić wszystkiego, co w jego mocy, aby ten proces wspierać.
Modernizacja ma jednak także swoje negatywne skutki w regionie u społeczności tradycyjnych starających się zachować swoją tożsamość, kiedy stają do konfrontacji z zsekularyzowanymi i zurbanizowanymi społeczeństwami zachodnimi oraz z rosnącym kulturowym wpływem imigrantów azjatyckich. Biskupi mówili np. o stopniowym zmniejszaniu się naturalnego zmysłu religijnego, co prowadzi do dezorientacji w życiu moralnym i sumieniu. Wielka część Oceanii, zwłaszcza Australia i Nowa Zelandia, weszły w erę naznaczoną wzrastającą sekularyzacją. W życiu publicznym religia, a zwłaszcza chrześcijaństwo jest spychane na margines i postrzegane jako sprawa wyłącznie prywatna, z małym znaczeniem dla życia publicznego. Przekonaniom religijnym i treściom wiary odmawia się im należytej roli w kształtowaniu ludzkich sumień.
Podobnie Kościół i inne organizacje religijne mają mniejszy głos w sprawach publicznych. We współczesnym świecie, bardziej zaawansowana technologia, lepsze poznanie ludzkiej natury i zachowania, oraz ogólny światowy rozwój polityczny i ekonomiczny stawiają ludom Oceanii nowe i trudne pytania. W ukazywaniu Jezusa Chrystusa jako Drogi, Prawdy i Życia Kościół musi odpowiadać w nowy i skuteczny sposób na te pytania moralne i społeczne nie pozwalając, aby kiedykolwiek jego głos był uciszany, albo jego świadectwo było marginalizowane.
Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej opublikowało komunikat po tym spotkaniu.
„Nie bójmy się prosić, zwłaszcza gdy wydaje nam się, że na to nie zasługujemy".
Została podarowana w 1963 r. Pawłowi VI przez ówczesnego ambasadora Brazylii.
„Abyśmy zrozumieli wzajemną zależność wszystkich istot stworzonych".
Wraz z nim świętymi zostanie uznanych sześcioro innych błogosławionych.