Orędzie wielkanocne Benedykta XVI

Wielokrotnie, w kontekście Roku św. Pawła, mieliśmy możliwość medytować nad doświadczeniem, jakie przeżył ten wielki Apostoł. Szaweł z Tarsu, zawzięty prześladowca chrześcijan, spotkał na drodze do Damaszku zmartwychwstałego Chrystusa i został przez Niego „zdobyty”. Znamy dalszy ciąg. Dokonało się w Pawle to, co później opisze w Liście do Koryntian: „Jeżeli (...) ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto [wszystko] stało się nowe” (2 Kor 5, 17). Wpatrujmy się w postać tego wielkiego ewangelizatora, który z pełnym odwagi entuzjazmem apostolskim niósł Ewangelię do tylu ludów ówczesnego świata. Jego nauczanie i przykład niech będą dla nas zachętą do poszukiwania Pana Jezusa. Niech dodają nam odwagi, abyśmy pokładali w Nim ufność, bo teraz już poczucie pustki, które usiłuje zatruwać ludzkość, zostało przezwyciężone przez światło i nadzieję, jakie emanują ze zmartwychwstania. Teraz już stały się prawdą słowa Psalmu: „Sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje” (139[138], 12). Już nie pustka obejmuje wszystko, ale pełna miłości obecność Boga. Co więcej, nawet królestwo śmierci zostało wyzwolone, bo aż do „piekieł” dotarło Słowo życia, niesione tchnieniem Ducha (w. 8).

Choć jest prawdą, że śmierć nie ma już władzy nad człowiekiem i nad światem, to jednak pozostaje jeszcze wiele, zbyt wiele, znaków jej dawnego panowania. Choć przez Paschę Chrystus wyrwał korzenie zła, to jednak potrzebuje ludzi, którzy w każdym czasie i w każdym miejscu pomogą Mu utwierdzać Jego zwycięstwo za pomocą Jego broni: broni sprawiedliwości i prawdy, miłosierdzia, przebaczenia i miłości. To przesłanie pragnąłem zanieść na kontynent afrykański przy okazji niedawnej podróży apostolskiej do Kamerunu i Angoli, gdzie zostałem przyjęty z wielkim entuzjazmem i gotowością do słuchania. Afryka bowiem niezmiernie cierpi z powodu niekończących się, okrutnych konfliktów, często zapomnianych, które rozdzierają i wykrwawiają różne narody, i z powodu rosnącej liczby jej synów i córek, którzy stają się ofiarami głodu, nędzy i choroby. To samo przesłanie powtórzę z mocą w Ziemi Świętej, gdzie z radością udam się za kilka tygodni. Trudne, ale niezbędne pojednanie, które jest zadatkiem przyszłości budowanej na wspólnym bezpieczeństwie i pokojowym współistnieniu, nie będzie mogło się zrealizować, inaczej, niż dzięki ponawianym, wytrwałym i szczerym wysiłkom, mającym na celu zakończenie konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Z Ziemi Świętej spojrzenie rozciąga się na kraje sąsiadujące, na Bliski Wschód, na cały świat. W okresie globalnego braku żywności, zamętu w dziedzinie finansów, starej i nowej biedy, niepokojących zmian klimatycznych, przemocy i ubóstwa, które zmuszają wielu do opuszczenia własnej ziemi w poszukiwaniu pewniejszych możliwości przeżycia, wobec wciąż groźnego terroryzmu, narastającego lęku przed niepewną przyszłością, pilnie trzeba odkrywać perspektywy, które mogą dać nadzieję. Niech nikt nie wycofuje się z tej pokojowej walki, jaka rozpoczęła się wraz z Paschą Chrystusa, który – powtarzam – poszukuje mężczyzn i kobiet, zdolnych pomóc Mu utwierdzać Jego zwycięstwo za pomocą Jego broni – sprawiedliwości i prawdy, miłosierdzia, przebaczenia i miłości.

Resurrectio Domini, spes nostra! Zmartwychwstanie Chrystusa jest naszą nadzieją! Dzisiaj Kościół głosi z radością właśnie to: przekazuje nadzieję, którą Bóg uczynił mocną i niepokonaną, wskrzeszając z martwych Jezusa Chrystusa; przekazuje nadzieję, którą nosi w sercu i pragnie dzielić z innymi, w każdym miejscu, zwłaszcza tam, gdzie chrześcijanie cierpią prześladowanie z powodu ich wiary i zaangażowania na rzecz sprawiedliwości i pokoju; przywołuje nadzieję, która zdolna jest pobudzać do dobra, zwłaszcza, gdy ono kosztuje. Dziś Kościół wyśpiewuje „dzień, który Pan uczynił” i wzywa do radości. Dziś Kościół modli się, przyzywa Maryję, Gwiazdę Nadziei, aby prowadziła ludzkość do pewnego portu zbawienia, którym jest serce Chrystusa, paschalnej Ofiary, Baranka, który odkupił świat, Niewinnego, który „pojednał nas grzesznych z Ojcem”. Ku Niemu, zwycięskiemu Królowi, ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu, wznosimy z radością nasze Alleluja!