Papież apelował o zgodę między chrześcijanami i muzułmanami

I wreszcie, pochylając się nad Rodziną Świętą z Nazaretu, zwracamy się ku Dzieciątku Jezus, który w domu Maryi i Józefa wzrastał w mądrości i rozumieniu aż do dnia rozpoczęcia posługi publicznej. W tym miejscu chciałbym po prostu przekazać szczególną myśl obecnym tu młodym ludziom. Sobór Watykański II uczy, że dzieci mają szczególną rolę do odegrania we wzrastaniu swych rodziców w świętości (por. „Gaudium et spes”, 48). Zachęcam was do zastanowienia się nad tym i do tego, aby prowadził was przykład Jezusa nie tylko w okazywaniu szacunku swym rodzicom, ale również do pomagania im, aby coraz pełniej odkrywali miłość, która nadaje naszemu życiu najgłębszy sens. W Świętej Rodzinie z Nazaretu to Jezus uczył Maryję i Józefa czegoś o wielkiej miłości swego niebiańskiego Ojca, ostatniego źródła wszelkiej miłości, od którego każda rodzina w niebie i na ziemi bierze swą nazwę (por. Ef 3,14-15).

Drodzy przyjaciele, w Modlitwie na rozpoczęcie do dzisiejszej Mszy św. prosiliśmy Ojca, aby „pomógł nam żyć jak Święta Rodzina, zjednoczeni w szacunku i miłości”. Potwierdźmy tu nasze zobowiązanie do bycia zaczynem szacunku i miłości w świecie wokół nas. Ta Góra Strącenia przypomina nam, jak wcześniej całym pokoleniom pielgrzymów, że orędzie naszego Pana było niekiedy źródłem sprzeciwu i konfliktu z Jego słuchaczami. Niestety w ostatnich latach Nazaret doświadczył, jak wiadomo, napięć, które zaszkodziły stosunkom między wspólnotami chrześcijańską i muzułmańską. Wzywam ludzi dobrej woli w obu wspólnotach do naprawienia wyrządzonych szkód i – dochowując wierności naszej wspólnej wierze w jednego Boga, Ojca rodziny ludzkiej – do pracy nad budową mostów i do torowania drogi do pokojowego współistnienia. Niech każdy odrzuci niszczycielską siłę nienawiści i uprzedzeń, która zabija dusze ludzi, zanim zabije ich ciała!

Pozwólcie ma zakończyć słowami wdzięczności i życzeniami dla wszystkich, którzy starają się nieść miłość Bożą dzieciom tego miasta i wychowywać nowe pokolenia na drogach pokoju. W sposób szczególny dziękuję miejscowym Kościołom, które zwłaszcza przez swe szkoły i instytucje dobroczynne próbują obalić mury i stawać się rozsadnikami idei spotkania, dialogu, pojednania i solidarności. Zachęcam poświęcających się temu zadaniu księży, osoby zakonne, katechistów i nauczycieli wraz z rodzicami i wszystkimi osobami zatroskanymi o dobro naszych dzieci, do trwania w dawaniu świadectwa o Ewangelii, do ufania w zwycięstwo dobra i prawdy oraz do ufności, że Bóg pozwoli wzrastać każdej inicjatywie, dążącej do szerzenia Jego Królestwa świętości, solidarności, sprawiedliwości i pokoju. Jednocześnie z wdzięcznością stwierdzam, że istnieje solidarność, którą tak wielu naszych braci i sióstr na całym świecie okazuje wiernym w Ziemi Świętej, popierając godne pochwały programy i działania Katolickiego Stowarzyszenia Pomocy Bliskiemu Wschodowi [CNEWA].

„Niech mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38). Niech Matka Boża Zwiastowania, która odważnie otworzyła swe serce na tajemniczy plan Boży i stała się Matką wszystkich wierzących, prowadzi i wspiera nas swymi modlitwami. Niech wyjedna dla nas i dla naszych rodzin łaskę otwarcia naszych serc na to Słowo Pana, który ma moc budowania nas (por. Dz 20,32), bycia natchnieniem do podejmowania odważnych decyzji oraz prowadzenia naszych kroków drogami pokoju!

tłum. kg (KAI) / Nazaret