Rozważanie Benedykta XVI przed modlitwą ANIOŁ PAŃSKI 22 lutego 2009

Drodzy bracia i siostry!

Stronica Ewangelii, nad którą liturgia każe się nam zastanowić w tę siódmą niedzielę zwykłą, mówi o epizodzie przebaczenia i uzdrowienia paralityka (por. Mk 2,1-12). Gdy Jezus nauczał, oto wśród wielu chorych, których mu przynoszono, pojawił się pewien paralityk na łożu. Na jego widok Pan rzekł: „Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy” (Mk 2,5). Ponieważ zaś niektórzy z obecnych, słysząc te słowa byli zgorszeni, dodał: „Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: wstań, weź swoje łoże i idź o domu” (Mk 2, 10-11). I paralityk odszedł uzdrowiony. Ta opowieść ewangeliczna pokazuje, że Jezus ma władzę nie tylko uzdrawiania chorego ciała, ale także odpuszczania grzechów; co więcej, uzdrowienie fizyczne jest znakiem uzdrowienia duchowego, które przynosi Jego przebaczenie. W istocie grzech jest rodzajem paraliżu ducha, z którego tylko moc miłosiernej miłości Boga może nas wyzwolić, pozwalając nam wstać i podjąć marsz drogą dobra.

W dzisiejszą niedzielę przypada również uroczystość katedry św. Piotra, ważne święto liturgiczne, które ukazuje posługę Następcy Księcia Apostołów. Katedra św. Piotra symbolizuje władzę Biskupa Rzymu, powołanego do pełnienia szczególnej posługi wobec całego Ludu Bożego. Zaraz po męczeństwie świętych Piotra i Pawła, uznana została prymasowska rola Kościoła Rzymu w całej wspólnocie katolickiej, rola poświadczona już w II wieku przez św. Ignacego Antiocheńskiego (Do Rzymian, Wstęp: Funk, I, 252) i przez św. Ireneusza z Lyonu (Przeciw herezjom III, 3, 2-3). Tę wyjątkową i szczególną posługę Biskupa Rzymu potwierdził Sobór Watykański II: „Stąd też we wspólnocie kościelnej – czytamy w Konstytucji dogmatycznej o Kościele – prawomocnie istnieją Kościoły partykularne, korzystające z własnych tradycji. Pozostaje przy tym nienaruszony prymat Stolicy Piotrowej, która przewodzi całemu zgromadzeniu miłości (por. św. Ign. Ant., Rom., Pref.), sprawuje opiekę nad prawowitymi odrębnościami, a jednocześnie czuwa, aby nie przeszkadzały one jedności, lecz raczej jej służyły” (Lumen gentium, 13).

Drodzy bracia i siostry, święto to daje mi okazję, by poprosić was o towarzyszenie mi waszymi modlitwami, abym mógł wiernie pełnić szczytne zadanie Następcy apostoła Piotra, jakie powierzyła mi Boża Opatrzność. Prośmy o to Maryję Dziewicę, którą tu w Rzymie uczciliśmy wczoraj pod pięknym tytułem Matki Bożej Zaufania. Prośmy Ją też o to, by pomogła nam wejść z należytym nastawieniem ducha w czas Wielkiego Postu, który rozpocznie w przyszłą środę wymowny obrzęd posypania głów popiołem. Niech Maryja otworzy nam serca na nawrócenie i posłuszne wsłuchiwanie się w Słowo Boże.

Po rozważaniach i odmówieniu modlitwy maryjnej papież udzielił wszystkim błogosławieństwa apostolskiego, po czym pozdrowił zgromadzonych kolejno po francusku, angielsku, niemiecku, hiszpańsku i polsku. Na zakończenie tradycyjnie życzył wszystkim dobrej niedzieli.