Bóg jest skałą, na której mamy budować

Publikujemy tekst papieskiej homilii.

Słowo Boże przemawia do głębi naszego serca. Dzisiaj Bóg mówi nam, że do Niego należymy. On nas stworzył, jesteśmy jego rodziną i dla nas będzie On zawsze obecny. Powiada: „Nie bój się: Ja was wybrałem i obiecuję dać wam moje błogosławieństwo” (por. Iz 44,2-3).

Tę obietnicę usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu. Pan mówi nam, że sprawi, iż woda wytryśnie na pustyni, na spragnionej ziemi; On sprawi, że dzieci jego narodu rozkwitną jak trawa i jak bujne topole. Wiemy, że to proroctwo spełniło się wraz z zesłaniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. Ale widzimy też, że spełnia się ono wszędzie tam, gdzie głoszona jest Ewangelia i nowe narody stają się członkami rodziny Bożej, Kościoła. Dzisiaj się cieszymy, gdyż dokonało się ono na tej ziemi. Poprzez głoszenie Ewangelii, również wy weszliście do wielkiej rodziny chrześcijańskiej.

Proroctwo Izajasza zachęca nas do spojrzenia na nasze rodziny i uświadomienia sobie jak ważne są one w planie Bożym. Społeczeństwo Kenii od dawna jest obdarzone silnym życiem rodzinnym, z głębokim szacunkiem dla mądrości starszych i umiłowaniem dzieci. Zdrowie każdego społeczeństwa zależy od zdrowia rodzin. Dla ich dobra oraz wspólnoty, wiara w Słowo Boże wzywa nas do wspierania rodzin w ich misji w obrębie społeczeństwa i przyjmowania dzieci jako błogosławieństwa dla naszego świata oraz obrony godności każdego mężczyzny i kobiety, ponieważ wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami w jednej rodzinie ludzkiej.

W posłuszeństwie wobec Słowa Bożego, jesteśmy także wezwani, by przeciwstawiać się działaniom, które sprzyjają arogancji u mężczyzn, które ranią lub pogardzają kobietami i zagrażają życiu niewinnych, którzy się jeszcze nie narodzili. Jesteśmy wezwani do poszanowania i wspierania siebie nawzajem oraz dotarcia do wszystkich potrzebujących. Rodziny chrześcijańskie mają tę specjalną misję: promieniować miłością Boga i wylewać ożywiającą wodę Jego Ducha. Jest to szczególnie ważne dzisiaj, ponieważ jesteśmy świadkami postępu nowych pustyń, stworzonych przez kulturę materializmu i obojętności wobec innych.

Pan w dzisiejszych czytaniach daje nam kolejną obietnicę. Jako Dobry Pasterz, który nas prowadzi po ścieżkach życia, obiecuje nam, iż sprawi, abyśmy zamieszkali w Jego domu po najdłuższe czasy (por. Ps 23,6). Także tutaj widzimy wypełnienie Jego obietnicy w życiu Kościoła. W chrzcie prowadzi On nas do wód spokojnych i ożywia naszą duszę; w bierzmowaniu namaszcza nas olejkiem duchowej radości i męstwa; w Eucharystii przygotowuje nam stół, stół swego Ciała i swojej Krwi dla zbawienia świata. 

Potrzebujemy tych darów łaski! Świat potrzebuje tych darów! Kenia potrzebuje tych darów! Umacniają nas one w wierności pośród przeciwieństw, kiedy zajemy się podążać „w ciemnej dolinie śmierci” (por. Ps 23,4). Ale przemieniają one również nasze serca. Czynią nas bardziej wiernymi uczniami Boskiego Mistrza, naczyniami miłosierdzia i życzliwej uprzejmości w świecie zranionym przez egoizm, grzech i podział. Są to dary, którymi Bóg w swojej opatrzności, czyni was zdolnymi do wnoszenia, jako ludzie wiary, swego wkładu w budowę waszej ojczyzny w zgodzie obywatelskiej i braterskiej solidarności. Są to zwłaszcza dary, którymi należy się dzielić z młodymi, którzy tutaj, podobnie jak gdzie indziej na tym wielkim kontynencie, są przyszłością społeczeństwa.

Tutaj, w samym sercu tej uczelni, na której kształtowane są umysły i serca nowych pokoleń, zwracam się szczególnie do młodych Kenijczyków. Wielkie wartości tradycji afrykańskiej, mądrość i prawda słowa Bożego oraz wielkoduszny idealizm waszej młodości niech was prowadzą w dziele kształtowania społeczeństwa, które byłoby coraz bardziej sprawiedliwe, integrujące i szanujące ludzką godność. Niech wam zawsze leżą na sercu potrzeby ubogich; odrzucajcie to wszystko, co prowadzi do uprzedzeń i dyskryminacji, ponieważ jak wiemy nie są to sprawy Boże.

Wszyscy dobrze znamy przypowieść Jezusa o człowieku, który zbudował swój dom na piasku, a nie na skale. Kiedy zerwały się wichry dom ten upadł i został całkowicie zniszczony (por. Mt 7,24 - 27). Bóg jest skałą, na której mamy budować. Mówi On o tym w pierwszym czytaniu i pyta nas: „Czy jest jaki Bóg oprócz Mnie?” (Iz 44,8).

Kiedy Zmartwychwstały Chrystus stwierdza w dzisiejszej Ewangelii: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28,18), to mówi nam, że On sam, Syn Boży, jest skałą. Nie ma nikogo poza Nim. Jedyny Zbawiciel ludzkości, pragnie przyciągnąć mężczyzn i kobiety każdego czasu i miejsca do siebie, aby mógł ich doprowadzić do Ojca. Pragnie On, abyśmy wszyscy budowali nasze życie na mocnym fundamencie Jego słowa.

Dlatego, po zmartwychwstaniu, zanim powrócił do Ojca, Jezus powierzył Apostołom wielki mandat misyjny, który usłyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” (Mt 28,19-20).

Jest to zadanie, które Pan powierza każdemu z nas. Prosi, byśmy byli uczniami-misjonarzami, mężczyznami i kobietami promieniującymi prawdą, pięknem i mocą Ewangelii przemieniającej życie. Mężczyznami i kobietami, którzy byliby kanałami łaski Bożej, pozwalającymi, aby Jego miłosierdzie, dobroć i prawda stawały się elementami budowy domu, który trwa mocno. Domu, który byłby ogniskiem, gdzie bracia i siostry żyliby nareszcie w zgodzie i wzajemnym szacunku, w posłuszeństwie woli prawdziwego Boga, który nam ukazał w Jezusie drogę ku tej wolności i do tego pokoju, do którego dążą wszystkie serca.

Jezus, Dobry Pasterz, skała, na której budujemy nasze życie, niech prowadzi was i wasze rodziny na drodze dobra i miłosierdzia przez wszystkie dni waszego życia. Niech pobłogosławi On wszystkich mieszkańców Kenii swoim pokojem.

„Bądźcie mocni w wierze! Nie lękajcie się”. Bo należycie do Pana.
Mungu awabariki! (Niech was Bóg błogosławi!)

Mungu abariki Kenii! (Niech Bóg błogosławi Kenię!)