Jan XXIII to wielki czciciel Matki Bożej Jasnogórskiej. Od młodości zaznajomiony z historią Polski, zwłaszcza poprzez lekturę „Trylogii”, upatrywał w Maryi Częstochowskiej szczególną Orędowniczkę.
Kanonizacja dwóch wielkich papieży jest doskonałą okazją do przypomnienia, że nie tylko Jan Paweł II był wielkim czcicielem Matki Bożej Jasnogórskiej i pielgrzymował do tronu Królowej Polski. Był nim również Jan XXIII. Od młodości zaznajomiony z historią Polski, zwłaszcza poprzez lekturę „Trylogii”, upatrywał w Maryi Częstochowskiej szczególną Orędowniczkę. Na Jasną Górę pielgrzymował w 1929 r.
Piastując godność arcybiskupa Areopolii, wizytatora apostolskiego w Bułgarii ks. Roncalli 17 sierpnia 1929 r. przybył z pielgrzymką na Jasną Górę. Była ona związana z 25-leciem jego świeceń kapłańskich. Późniejszy papież po odprawieniu Mszy św. przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Matce Bożej zwiedził klasztor i sanktuarium, a w Bibliotece złożył znaczący wpis w „Księdze Pamiątkowej": Królowo Polski, mocą Twojej potęgi niech zapanuje pokój obfitości darów w wieżycach Twoich.
- Możemy się domyślać, jak głęboko przeżył ten pobyt u Czarnej Madonny, skoro potem po tylu latach, jako papież, tak często nawiązywał do tego właśnie momentu. W dniu koronacji 4 listopada 1958 r. powiedział do kard. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Polski: Częstochowa, Częstochowa, sprawcie, aby modlono się za mnie przed Matką Bożą – przypomniał o. Jan Pach, mariolog.
Odpowiedzią Jasnej Góry na tę prośbę była codzienna Msza św. za papieża. Tak jest do dzisiaj. To właśnie od 1958 r. Jasna Góra wprowadzona została w stałą więź modlitewną ze Stolicą Apostolską. – To dla nas Polaków bardzo ważne wydarzenie – zauważył o. Pach. Podkreślił, że to „był bardzo mocny sygnał, że Stolica Apostolska, w osobie papieża, chce być zawierzana Matce Bożej. Z drugiej strony było to też zobowiązanie dla nas, nie tylko dla paulinów i pielgrzymów, ale i dla Polski, której ołtarz jest na Jasnej Górze, do modlitwy za papieża i Kościół w świecie współczesnym, to jest bardzo ważne”.
Poinformowany przez kard. Stefana Wyszyńskiego o tej Mszy św. Jan XXIII podczas publicznej audiencji dla Polaków, 29 listopada 1958 r., sprecyzował swoją intencję: trzeba modlić się o ocalenie, pokój i pomyślność wszystkich narodów. W ten sposób Narodowemu Sanktuarium Polski został „zadany" do realizacji program Papieża Dobroci: miało ono świadomie uczestniczyć w powszechnym posłannictwie Kościoła wobec świata w tym niełatwym okresie.
Matce Bożej Jasnogórskiej Jan XXIII zawierzył prace Soboru Watykańskiego II. 20 lutego 1962 r. na posiedzeniu Centralnej Komisji Przygotowawczej do Soboru Watykańskiego II, w obecności ponad 40 kardynałów i 80 arcybiskupów i biskupów, konsultantów, Ojciec Święty - nawiązując do spotkania z Prymasem Polski - odsłonił tajemnicę swego serca: Przybywając do Rzymu przywiózł nam macierzyński uśmiech Matki Boskiej Częstochowskiej. O Czarna Dziewico, która jesteś nam najdroższa: Od młodzieńczych lat jest Ona z Nami szczególnie związana, a Jej Cudowny Obraz zawsze u siebie z podobną czcią przechowujemy. Papież zakończył przemówienie życzeniem: Niech więc na Was, Czcigodni Bracia i Umiłowani Synowie spojrzy swym najłaskawszym okiem Bogurodzica Dziewica i niech Was wspomaga w ciągu prac, jakim będziecie się oddawać w czasie! tej sesji.
Za te słowa i niezwykłą intronizację Matki Bożej Jasnogórskiej Prymas Wyszyński dziękował papieżowi podczas publicznej audiencji dla Polaków 8 marca 1962 r. Jan XXIII odpowiedział ze wzruszeniem: „nasza myśl z upodobaniem przenosiła się do Waszego ukochanego kraju, który kiedyś z takim zadowoleniem odwiedziliśmy. Do Waszych wspaniałych i rozmodlonych kościołów, a przede wszystkim na Jasną Górę do Matki Bożej Częstochowskiej, której Obraz jest Nam bliski. Wszystko powierzamy potężnemu wstawiennictwu Matki Bożej Jasnogórskiej, przy której ołtarzu zespolone są serca całej Polski”.
Wyrażana w różnej formie miłość Jana XXIII do Matki Bożej Jasnogórskiej stanowiła ważny element jego osobistej pobożności. Uwieńczeniem tej miłości była prośba, którą wyraził u schyłku swego życia, kiedy przy swoim łóżku polecił umieścić Wizerunek Jasnogórskiej Maryi i wypowiedział słowa: Matko Moja, Ufności moja.
Znakiem serdecznych uczuć i życzliwości Jana XXIII wobec Polski pozostaje także ofiarowana Jasnej Górze olbrzymia monstrancja gotycka (133 cm, 12,5 kg), srebrna i pozłacana, ozdobiona elementami z kości słoniowej, z piękną dedykacją: Sanktuarium Częstochowskiej Bogarodzicy Dziewicy w dowód szczególnej miłości względem Polski zawsze wiernej.
W następnych latach pontyfikatu Papież przekazywał kolejne dary do sanktuarium jasnogórskiego: świecę z wizerunkiem Matki Bożej Jasnogórskiej (1960), dwa medaliony z podobizną papieża, wydane z okazji Soboru Watykańskiego II oraz kielich, którego Papież osobiście używał do odprawiania Mszy św. (1963). Papieskie eksponaty, udostępnione są zwiedzającym w Skarbcu.
Papież rozmawiał wieczorem w Castel Gandolfo z dziennikarzami.
Ojciec Święty wyraził uznanie wobec tych, którzy podejmują tę posługę.
Aby przywódcy narodów byli wolni od pokusy wykorzystywania bogactwa przeciw człowiekowi.
„Jakość życia ludzkiego nie zależy od osiągnięć. Jakość naszego życia zależy od miłości”.
Znajduje się ona w Pałacu Apostolskim, w miejscu dawnej Auli Synodalnej.
Bp Janusz Stepnowski przewodniczył Mszy św. sprawowanej przy grobie św. Jana Pawła II.