Chłopiec w gnieźnieńskim Oknie Życia

O pozostawieniu dziecka zawiadomił siostry szarytki alarm. Pozostawiony noworodek były umyty i owinięty w czysty ręcznik, nie miał odciętej pępowiny. Lekarze oceniają stan dziecka jako bardzo dobry.

Przy dziecku nie znaleziono żadnego listu ani innej osobistej rzeczy. Niemniej list, który leży w Oknie Życia i jest skierowany do matki, był otwarty, a to każe przypuszczać, że osoba, która dziecko przyniosła, przeczytała go. Siostry pytane o wczorajsze wydarzenia i towarzyszące im uczucia przyznają zgodnie, że czują przede wszystkim wzruszenie i wdzięczność za uratowane życie.

„To wielka radość, że ocalone zostało ludzkie życie. Dziękujemy za to Bogu i cieszymy się ogromnie” – powiedziała s. Anna Głyżewska. „Nawet gdyby już żadne inne dziecko nie miało się znaleźć w tym oknie to jedno uratowane pokazuje, że był sens je otwierać” – dodała s. Bogumiła Ławniczak.

Po znalezieniu dziecka siostry zgodnie z procedurą zawiadomiły Pogotowie Ratunkowe, Policję, Sąd Rodzinny i Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie. Noworodek został przewieziony do szpitala, gdzie zbadali go lekarze. Rodzice mają 6 tygodni na zmianę decyzji.

Okno Życia funkcjonuje w Gnieźnie od marca ubiegłego roku w Domu Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Jest pierwszym w archidiecezji gnieźnieńskiej i 46. w Polsce. Pozostawiony w nim chłopczyk jest 66. niemowlakiem ocalonym dzięki Oknu Życia. W Warszawie w oknie znalazło schronienie 13 dzieci; w diecezji ełckiej ośmioro (w Ełku – 6; w Giżycku – 2). W Krakowie, gdzie okno działa najdłużej – szesnaścioro. W 2012 r. oddano piątkę dzieci – w Poznaniu, Radomiu, Legnicy, Krakowie i Borowej Wsi na Śląsku. W 2013 r. w oknach znaleziono kilkoro dzieci – m.in. w nocy 7 maja w Warszawie przy ul. Hożej oraz 8 maja w Zielonej Górze. Ostatnim dzieckiem była ok. dwutygodniowa dziewczynka pozostawiona 4 sierpnia br. w gdańskim Oknie Życia.