Zamęczony jezuita przyszedł nocą

Jednak cała sprawa miała posmak sensacji. Ksiądz Niżnik trafił do Strachociny najzupełniej przypadkowo. W 1983 roku był tam na krótkim zastępstwie (miejscowy proboszcz przebywał, chory, w jednej z krakowskich klinik). W nocy z 10 na 11 września obudziło go uderzenie w rękę. Zobaczył nad sobą jakąś postać "smukłą, na czarno ubraną i z czarną brodą". Próbował ją schwytać, ale oddaliła się do okna i ... zniknęła. Rano dowiedział się, że na strachockiej plebanii "straszy" już od niepamiętnych czasów, a choroba proboszcza ma związek z podobnymi "wizytami".

Poruszony zdarzeniem postanowił zrezygnować ze studiów na KUL i zostać w Strachocinie, by sprawę zbadać. Objął funkcję proboszcza (ku radości poprzednika, którego przeniesiono do malutkiej, beskidzkiej wioski, gdzie nareszcie znalazł spokój). Tajemnicze "odwiedziny" powtarzały się wielokrotnie przez następne cztery lata. Wkrótce skojarzył je ze św. Andrzejem, strachockim rodakiem. Dowiedział się też, że Ojciec Pio przekazał pewnej zakonnicy z Nowego Żmigrodu informację, że św. Andrzej pragnie kultu w Strachocinie. 16 maja 1987, w rocznicę męczeńskiej śmierci Świętego odprawił uroczystą Mszę Św. z procesją eucharystyczną i dziękczynnym Te Deum. W tę noc po raz ostatni pojawiła się tajemnicza postać. Niedługo potem ks. Niżnik napisał list do Sanktuarium Andrzeja Boboli w Warszawie z prośbą o relikwie Świętego. Prośbę tę spełniono. Relikwie wniesiono uroczyście 16 maja 1988. Ksiądz biskup Tokarczuk wygłosił wzruszającą homilię.

Odtąd, co roku, 16 maja w Strachocinie odbywają się wielkie uroczystości, gromadzące tysiące pielgrzymów z całej Ziemii Sanockiej (i nie tylko) pod przewodnictwem biskupów przemyskich. Począwszy od 1992 r. mają one miejsce na terenie tzw. "Bobolówki", miejsca gdzie - według tradycji - stał dworek, w którym urodził się Święty. Do dziś zachował się tam jedynie stary, zaniedbany park. Obecnie wybudowano w nim kaplicę polową zwieńczoną napisem: "Miejsce to wybrał sam".