„Dlatego jest święty” - fragmenty

Z rozdziału: W służbie Bogu i Kościołowi

Święcenia kapłańskie były dla Karola Wojtyły centralnym momentem życia. Podkreślał to, mówiąc: „Nic nie ma dla mnie większego znaczenia, czy też daje mi większą radość niż codzienne sprawowanie Mszy św. i służba ludowi Bożemu w Kościele. Tak się dzieje od dnia mych święceń kapłańskich. Nic tego później nie zmieniło, nawet fakt, że zostałem Papieżem”.

Znaczącym w tej kwestii jest świadectwo pewnego prałata. Rozpoznał on w jednym z kloszardów, który zatrzymywał się zwykle przy via Transpontina niedaleko Placu św. Piotra, księdza, który porzucił swą posługę. Udało mu się zaprosić go na audiencję w Sali Klementyńskiej i uprzedzić Papieża o jego obecności. Po zakończeniu spotkania Papież Wojtyła zawołał go do sali obok. Byli sami. Wychodząc, ksiądz-kloszard płakał rzewnymi łzami. Ojciec Święty wyznał, że poprosił, by go wyspowiadał i po spowiedzi powiedział do niego: „Widzisz jak wielkie jest kapłaństwo? Nie brukaj go”.