Pisze papież Franciszek w przedmowie do nowego studium na temat św. Piusa X.
Nienarodzone dziecko jest zawsze słabsze, nie może mówić za siebie i nie może niczego żądać.
Franciszek zatwierdził trzy dekrety Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych.
Sąd wydały wyrok, że bezprawnie wydalili zakonnicę ze zgromadzenia.
Nie do wiary by świętować największych wrogów Kościoła!
Polecam :
Starsi bracia... (1/7) ks. prof. Waldemar Chrostowski
http://www.youtube.com/watch?v=g8PpcNBUfmk
( Ksiądz Waldemar Chrostowski - (ksiądz katolicki, profesor doktor habilitowany teologii, biblista, konsultor Rady Episkopatu Polski ds. Dialogu Religijnego, profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, przewodniczący Stowarzyszenia Biblistów Polskich, zaangażowany w dialog katolicko-żydowski. Do roku 1998 współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk . Autor publikacji naukowych i popularnonaukowych.) :
oraz :
Ks Justyn B. Pranajtis
"Chrześcijanin w Talmudzie"
( za Wikipedią : " Justyn Bonawentura Pranajtis (ur. 27 lipca 1861 w Ponienupiach – zm. 28 stycznia 1917 w Sankt Petersburgu) – ksiądz katolicki pochodzenia litewskiego, hebraista, przez ówczesne władze kościelne uważany za znawcę Talmudu.
Uczęszczał do gimnazjum w Mariampolu, w 1878 wstąpił do seminarium duchownego w Sejnach. Od 1883 studiował na Rzymskokatolickiej Cesarskiej Akademii Duchownej w Sankt Petersburgu (1886 otrzymał święcenia kapłańskie). Po ukończeniu studiów otrzymał katedrę języka hebrajskiego tej uczelni. Jako prefekt był też tam profesorem liturgiki i śpiewu kościelnego. W 1895 został za działalność patriotyczną zesłany do Tweru. W 1902 objął stanowisko proboszcza Taszkentu i całego Turkiestanu. W 1913 powołany jako biegły w procesie Bejlisa[1]. W 1916 r. po przyjeździe do Petersburga ciężko zachorował. Został umieszczony w szpitalu. Zmarł prawdopodobnie na skutek otrucia.
Autor uznawanej za antysemicką pracy Chrześcijanin w Talmudzie żydowskim (Christianus in Talmude Iudaeorum) wydanej po łacinie 1892. Dwa lata później książka została przetłumaczona na język niemiecki, w 1911 także na rosyjski, oraz na inne języki. Późniejsze tłumaczenia miały często charakter popularny. W edycji łacińskiej, obok cytatów talmudycznych podany jest tekst w języku hebrajski, literatura talmudyczna oraz biblioteki w których można ją odnaleźć.")