Kasjodor żył na przełomie V i VI w. Był jednym z najwyższych dostojników na dworze Teodoryka, a jego pisma przez kilkaset lat służyły europejskim urzędnikom za wzór. Jednak najważniejsze dzieła powstały wtedy, kiedy wycofał się z życia politycznego.

Ostatni Rzymianie

Urodził się ok. 485 r. Czasy były wtedy niespokojne. W połowie V w. cesarstwo rzymskie zostało najechane przez Attylę stojącego na czele Hunów. W 451 r. Rzymianie pokonali go dzięki pomocy plemion germańskich. Ćwierć wieku później Germanin Odoaker został obwołany królem barbarzyńskich oddziałów służących Rzymowi. Obalił cesarza i stanął na czele państwa zajmującego Italię i zachodnie Bałkany, które przejęło rzymską administrację, ale uznało zwierzchność Bizancjum. W 489 r. Italię najechał wódz Ostrogotów Teodoryk. Po kilku latach wojny zawarł on porozumienie z Odoakrem, a zaraz potem kazał go zamordować. Objął w ten sposób władzę nad Italią i rządził nią do śmierci w 526 r.

Jednym z wysokich urzędników Teodoryka był ojciec Kasjodora, noszący to samo imię co syn. Ród pochodził z Syrii. Starszy Kasjodor początkowo służył Odoakrowi, ale w odpowiednim momencie zmienił stronę, dzięki czemu przeżył. Jakiś czas później Teodoryk powierzył mu zarządzanie Bruttium i Lukanią. Mianował go również patrycjuszem.

Spisek Bizantyjczyków