Papież skupił się na czytaniu, które opisuje pierwsze spotkanie Ludu Bożego ze Słowem Bożym po powrocie z wygnania i odbudowie świątyni. Widząc zwoje pisma ludzie płaczą z radości i wzruszenia. Ta scena powinna nas zmusić do zastanowienia. Przyzwyczailiśmy się do Słowa Bożego, a tu Lud jest go głody i spragniony.

"A co dzieje się w moim sercu, kiedy słuchamy Słowa? Słucham uważnie, pozwalam, by dotknęło mego serca czy wpatruję się w sufit, myśląc o innych rzeczach, a Słowo Bożym jednym uchem wchodzi, a drugim wychodzi, nie docierając do serca? Co robię, aby przygotować się na Słowo, aby dotarło do serca? A kiedy Słowo dociera do serca są łzy wzruszenia, jest święto. Nie da się zrozumieć świątecznego charakteru niedzieli bez Słowa Bożego. Nehemiasz im powiedział: idźcie i świętujcie, a potem podał piękny przepis na świętowanie: jedźcie tłuste mięso, pijcie słodkie wino i poślijcie też porcję tym, którzy nic nie mają, ubogim. Ubodzy zawsze są ministrantami na chrześcijańskim święcie. «Albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją»".

Papież mówił dalej o znaczeniu radości. Ona nas podnosi, podczas, gdy smutek przysposabia nas do upadku. 

"Dzięki Słowu Bożemu jesteśmy radośni, spotkanie z nim napełnia nas radością i ta radość jest moją mocą, naszą mocą. Chrześcijanie są radośni, ponieważ zgodzili się przyjąć do swego serca Słowo Boże i nieustannie się z nim spotykają, szukają go. To jest przesłanie na dziś, dla nas wszystkich. I krótki rachunek sumienia: Jak słucham Słowa Bożego? A może po prostu go nie słucham? Jak spotykam się z Panem w Jego słowie, którym jest Biblia? Czy jestem przekonany, że radość Pana jest moją mocą? Smutek nie jest naszą mocą".