Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

We fragmencie czytanym w dzisiejszą niedzielę św. Łukasz ewangelista opowiada o wizycie Jezusa w domu Marty i Marii, sióstr Łazarza (por. Łk 10,38-42). Przyjmują Go, a Maria siada u stóp Jego, aby Go słuchać. Porzuca to, co czyniła, by być blisko Jezusa. Nie chce stracić żadnego ze Jego słów. Należy odłożyć wszystko na bok, aby gdy przychodzi nas nawiedzić w naszym życiu, Jego obecność i Jego słowo były ważniejsze ponad wszystko. Pan zawsze nas zaskakuje: kiedy naprawdę zaczynamy Go słuchać, chmury znikają, wątpliwości ustępują przed prawdą, lęki przed pokojem ducha, a różne sytuacje życiowe znajdują właściwe sobie miejsce. Pan, kiedy przychodzi zawsze uporządkowuje sprawy, a także i nas.

W tej scenie Marii z Betanii siedzącej u stóp Jezusa, św. Łukasz ukazuje modlitewną postawę człowieka wierzącego, który potrafi przebywać w obecności Mistrza, aby go słuchać i z Nim współbrzmieć. Chodzi o zatrzymanie się pośrodku dnia, skupienie się w milczeniu na kilka minut, aby uczynić miejsce dla Pana, który „przechodzi” i znaleźć odwagę, aby pozostać trochę „w miejscu ustronnym” wraz z Nim, aby następnie powrócić, z większą pogodą ducha i skutecznością do rzeczy powszednich. Chwaląc zachowanie Marii, która „obrała najlepszą cząstkę” (w. 42), Jezus zdaje się powtarzać każdemu z nas: „Nie daj się przytłoczyć tym, co masz do zrobienia, ale słuchaj przede wszystkim głosu Pana, aby dobrze wypełniać zadania, jakie wyznacza ci życie”.

Jest także druga siostra, Marta. Św. Łukasz mówi, że to ona przyjęła Jezusa (por. w. 38). Być może Marta była starszą z dwóch sióstr, chociaż tego nie wiemy, ale z pewnością ta kobieta miała charyzmat gościnności. Istotnie podczas gdy Maria słuchała Jezusa, to ona była całkowicie pochłonięta licznymi posługami. Dlatego Jezus jej mówi: „Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele” (w. 41). Tymi słowami z pewnością nie ma zamiaru potępiać postawy służby, lecz raczej pośpiech, z jakim niekiedy żyjemy. Także my podzielamy troskę świętej Marty i, na jej wzór staramy się zapewnić, abyśmy w naszych rodzinach i wspólnotach żyli poczuciem gościnności, braterstwa, żeby każdy mógł czuć się jak „w domu”, zwłaszcza najmniejsi i ubodzy, gdy pukają do drzwi.

Zatem dzisiejsza Ewangelia przypomina nam, że mądrość serca polega właśnie na umiejętności połączenia tych dwóch elementów: kontemplacji i działania. Marta i Maria wskazują nam drogę. Jeśli chcemy zasmakować życia z radością, to musimy powiązać te dwie postawy: z jednej strony, „stawać u stóp” Jezusa, by Go słuchać, gdy objawia nam tajemnicę wszystkiego; z drugiej strony być usłużnymi i ochotnymi w gościnności, kiedy przechodzi On i puka do naszych drzwi z obliczem przyjaciela, który potrzebuje chwili ukojenia i braterstwa. Konieczna jest ta gościnność.

Niech Najświętsza Maryja, Matka Kościoła, da nam łaskę miłowania i służenia Bogu i naszym braciom z rękoma Marty i sercem Marii, abyśmy zawsze trwając na słuchaniu Chrystusa mogli być budowniczymi pokoju i nadziei. I to jest ciekawe: dzięki tym dwóm postawom będziemy budowniczymi pokoju i nadziei.