Święcenia przyjął 30 października 1955 w Rzymie. Po powrocie do kraju wykładał w swym dawnym seminarium i był odpowiedzialny za stałą formację księży w diecezji Zamora. Przewodniczył również Meksykańskiemu Towarzystwu Teologicznemu i był dyrektorem Instytutu Teologii Pastoralnej w ramach Latynoamerykańskiej Rady Biskupiej (CELAM) w Medellinie (Kolumbia). Jako ekspert uczestniczył w III konferencji generalnej CELAM-u w Puebli w styczniu 1979, w której wziął także udział Jan Paweł II.

5 czerwca 1979 Papież mianował go biskupem pomocniczym Miasta Meksyk, sakrę przyjął w uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej w sanktuarium maryjnym w Guadalupe. 28 października 1984 został biskupem diecezji Zacatecas. 31 października 1996 Ojciec Święty powołał go na przewodniczącego Papieskiej Rady Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia, wynosząc go jednocześnie do godności arcybiskupa tytularnego. W tym charakterze wielokrotnie reprezentował Papieża na centralnych obchodach Światowego Dnia Chorego 11 lutego każdego roku w różnych krajach. Na konsystorzu 21 października 2003 mianowany kardynałem.

Jest jednym z najlepszych teologów pastoralistów Ameryki Łacińskiej, a przy tym dobrym i sprawnym organizatorem. Z dużym zaangażowaniem kieruje urzędem watykańskim, zajmującym się chorymi i służbą zdrowia. To w dużym stopniu jego zasługą jest uczynienie ze Światowego Dnia Chorego wydarzenia o zasięgu międzynarodowym, nie tylko wewnątrzkościelnym.