Chrystus obdarzył nas życiem

Ojciec Święty Jan Paweł II (1993)

publikacja 09.03.2006 11:31

Orędzie wielkanocne "Urbi et orbi"

1. „Miłuje Mnie Ojciec”, miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie (...) oddaję”. „Dobry pasterz daje życie i za owce” (J 10, 17. 11). „Nikt Mi go nie zabiera” - synowie ludzcy nie mocy nad Życiem Syna Bożego - i od siebie je oddaję. Mam moc je c mam moc je znów odzyskać” (J 10,181 Mam moc przyjąć śmierć z rąk ludzi j mam moc zwyciężyć śmierć z Ojca. „Oto dzień, który Pan uczynił (l 118 [117], 24). W tym dniu Kościoły wyznaje miłość Ojca, moc odkup zmartwychwstałego Syna, wyznaje I cha, który jest Panem i Dawcą Życia.

2. Z tą wiarą staję przed wami, drodzy bracia i siostry, w dniu, który Pan uczynił, wraz z całym Kościołem zwiastując wam wielkie wesele: Chrystus zmartwychwstał i ukazał się Piotrowi (por. Łk 24, 34). Chrystus prawdziwie zmartwychwstał: alleluja!

3. Chrystus mówi: „umiłuje Mnie Ojciec*. Tak. Ojciec w Tobie, Chryste, umiłował człowieka, umiłował świat. Ojciec tak umiłował świat, że Ciebie - Syna Jednorodzonego, Syna współistotnego - dał, aby każdy, kto Cię przyjmie z wiarą, miał żywot wieczny (por. J 3,16). Ty, który masz moc dać Twoje życie za świat i który masz moc znów je odzyskać w zmartwychwstaniu, Ty masz moc dać światu to życie Boże, które jest w Tobie. Świat nie ma tego Żyda w sobie. Świat w sobie ma tylko życie poddane śmierci. Ty Jeden masz żywot nieśmiertelny, który jest z Boga. Lecz Bóg miłuje świat. Ojciec miłuje Ciebie, który przyszedłeś na świat. Ojciec w Tobie obdarza Życiem tych, którzy są na świecie. A Ty sam chcesz, o Chryste, nasz Odkupicielu, aby mieli życie, i mieli je w obfitości (por. J 10, 10).

4. Ojcze, Synu, Duchu Święty, niewyslowiony Jedyny Boże, bądź uwielbiony za świat, za ten świat, który jest widownią historii rodzaju ludzkiego, naznaczony pomnikami jego wysiłków, klęsk i zwycięstw” (Gaudium et spes, 2); świat, który został wyzwolony przez Ciebie - przez Ciebie, Chryste ukrzyżowany i zmartwychwstały. W Tobie ten świat - i człowiek, który w nim żyje - jest zdolny przełamywać potęgę Złego, ażeby świat doznawał przemiany wedle Bożego zamysłu i dochodził do pełni doskonałości. Boże w. Trójcy Jedyny, Ojcze, Synu, Duchu Święty, bądź uwielbiony za świat odkupiony przez Chrystusa.

5. Wyznając tę pokrzepiającą wielkanocną prawdę Kościoła słowami Soboru Watykańskiego II, cały Kościół - in Urbe et Orbe - łączy się ze wszystkimi, których ojczyzną jest ten świat stworzony przez Boga z miłości, i głosi i radością, że „Chrystus zmartwychwstał zwyciężając śmierć swoją śmiercią obdarzył nas życiem, byśmy jako synowie w Synu wołali w Duchu: „Abba. Ojcze!” (Gaudium et spes, 22). Niech współczesna ludzkość, pielgrzymująca drogami świata, zaczerpnie nowej nadziei z tego niewyczerpanego źródła. 6. Niech paschalne orędzie rozbrzmiewa donośnie przede wszystkim tam, gdzie przemoc, lęk i rozpacz nadal gnębią ludzi, rodziny i narody! Myślę tu zwłaszcza o tych krajach Afryki, które jak Angola, Ruanda i Somalia do dziś nie mogą zaznać upragnionego pokoju, oraz o Togo i Zairze, które wśród tysięcznych trudności dążą do demokracji i zgody. A jakże milczeć dzisiaj - w tym dniu pokoju - wobec krwawych, bratobójczych walk w regionie Kaukazu, wobec straszliwego dramatu, jaki rozgrywa się nieustannie w Bośni i Hercegowinie? Któż będzie mógł powiedzieć: „nie wiedziałem”? Nikt nie może twierdzić, że nie dotyczy go ta tragiczna sytuacja, która upokarza Europę i poważnie zagraża przyszłości pokoju. Rządzący państwami i ludzie dobrej woli, raz jeszcze zwracam się do każdego z was z sercem przepełnionym bólem: powstrzymajcie wojnę! Błagam was, połóżcie kres nieopisanym okrucieństwom, które depczą godność człowieka i obrażają Boga, Ojca sprawiedliwego i miłosiernego!

7. „Chrystus zmartwychwstał!” Z pustego już grobu Życie wychodzi triumfalnie na wolność i zwycięża wszystkie moce śmierci, które zagrażają istnieniu człowieka. Wierzący muszą działać ofiarnie i z odwagą, gdziekolwiek panuje nędza, głód i niesprawiedliwość, gdziekolwiek życie, od narodzin aż po naturalny kres, narażone jest na niebezpieczeństwa, gdziekolwiek jest ono znieważane i poniżane. Niech uczniowie Chrystusa pamiętają, że muszą podejmować trudne i pilne zadanie odnowy społeczeństwa, pracując w zgodzie i z ufnością, aby na drogach historii wskazywać kierunek światłem Ewangelii, bez której nie sposób uczynić ze świata, z naszego świata stojącego już na progu trzeciego chrześcijańskiego tysiąclecia, ojczyzny otwartej na przyjęcie każdego człowieka. Bracia w wierze, Zmartwychwstały wzywa wszystkich swoich uczniów, aby dawali radosne świadectwo sprawiedliwości i prawdy.

8. Ty jeden, o Chryste, masz życie nieśmiertelne, które pochodzi od niebieskiego Ojca. Dzisiaj znów dajesz je wszystkim i każdemu. Kościół zaś, pielgrzymujący na ziemi, świadom swej powinności ukazywania światu oblicza Bożego miłosierdzia, woła do Ciebie w imieniu wszystkich ludzi ogarniętych lękiem. W Tobie, zmartwychwstały Panie, Ojciec umiłował człowieka, umiłował całą ludzkość. Ty, Chryste nasza nadziejo, prawdziwie zmartwychwstałeś.

Prosimy Cię, zwycięski Królu, obdarz nas pełnią życia na wieki. Otwórz przed nami bramy nadziei - nadziei, która nie może zawieść.

Przed końcowym błogosławieństwem Ojciec Święty wypowiedział życzenia wielkanocne w 56 językach. Po polsku powiedział: „Chrystus zmartwychwstań jest, nam na przykład dań jest, iż mamy zmartwychpowstać, z Panem Bogiem królować. Alleluja!” Słowami tej staropolskiej pieśni składam życzenia wielkanocne wszystkim moim rodakom.

Z Placu św. Piotra na Watykanie, 11 kwietnia 1993 r.