W swoim przemówieniu papież przypomniał, że przybył do Angoli, by utwierdzić wiarę tamtejszej wspólnoty katolickiej, jednej z najstarszych na Czarnym Lądzie oraz modlić się o pokój, sprawiedliwość i braterstwo tamtejszego społeczeństwa. Jednocześnie zaznaczył, że swym sercem obejmuje całą Afrykę.

Benedykt XVI przypomniał wizytę swego „umiłowanego poprzednika” Jana Pawła II w 1992 r. I jego apel o wierność prawemu sumieniu. To bowiem jest fundamentem budowania społeczeństwa sprawiedliwości, pokoju i solidarności. Jednocześnie przypomniał, że sam doświadczył szaleństwa ideologii nazistowskiej, która podzieliła naród niemiecki. To właśnie sprawia, że Ojciec Święty usilnie zabiega o dialog między ludźmi jako drogę przezwyciężenia wszelkich form konfliktów i napięć, aby każdy naród uczynić domem pokoju i braterstwa. Zachęcił Angolańczyków do czerpania z bogatego dziedzictwa duchowego i kulturowego oraz dzielenia się własnymi bogactwami, zarówno duchowymi jak i materialnymi,

Papież przestrzegł przed odwoływaniem się do przemocy, przezwyciężania naturalnych skłonności i rozpoznawania w bliźnim człowieka, który narodził się z tymi samymi prawami. Upomniał się o los najuboższych. Ojciec Święty wskazał ponadto na konieczność budowania społeczeństwa obywatelskiego, stanowiącego niezbędny warunek autentycznej troski o dobro wspólne. Konieczne jest również odwołanie się do wartości zawartych w Ewangelii.

Benedykt XVI pragnie, by w Angoli nieustannie trwał czas pokoju, sprawiedliwości i braterstwa, pozwalając wypełnić jej misję powierzoną przez Boga na rzecz jej obywateli oraz zgody narodów.