Mozambik leży w południowo-wschodniej Afryce, a jego powierzchnia 801 590 km² jest niemal trzykrotnie większa od Polski. Na obszarze tym mieszka 19,8 mln osób. Jedna czwarta ludności wyznaje tradycyjne religie afrykańskie, 23,8 proc. katolicyzm, a 23,1 proc. deklaruje się jako osoby niewierzące. Licznie są też obecni muzułmanie. Stanowią oni 17,8 proc. społeczeństwa. Natomiast protestanci 7,8 proc. W kraju istnieje 12 diecezji i 277 parafii. Posługę duszpasterską pełni 489 kapłanów wspomaganych przez 1004 sióstr zakonnych. W wielu diecezjach na jednego kapłana przypada ponad 10 tys. wiernych.

Przez niemal pięć wieków, od chwili przybycia do tego kraju Vasco da Gamy Mozambik znajdował się w sferze wpływów portugalskich. Niepodległość uzyskał w 1975 r., a władzę objęła wówczas marksistowsko-leninowska partia FRELIMO. Ugrupowanie to po dziś dzień rządzi krajem. Do 1992 r. trwała w Mozambiku wojna domowa, a marksiści nacjonalizowali misje, zmuszając wielu duchownych europejskich do opuszczenia kraju. W minionych piętnastu latach Kościół mógł podjąć na nowo działalność misyjną.

Do najważniejszych wyzwań duszpasterskich należy formowanie wiernych i praca powołaniowa. Lokalny Kościół zwraca też baczną uwagę na duszpasterstwo rodzin oraz walkę z licznymi plagami społecznymi: ubóstwem, analfabetyzmem, degradacją miast, korupcją, przemocą, epidemią AIDS. Od 11 lat istnieje w Mozambiku Uniwersytet Katolicki.