Ojciec Święty przypomina, że emerytowany przewodniczący Papieskiego Komitetu Nauk Historycznych to wybitny badacz Soboru Trydenckiego. Franciszek zwraca uwagę na nieprzemijające znaczenie, jakie zakończony cztery i pół wieku temu Sobór ma również dla Kościoła naszych czasów. Podkreśla, że zebrani w tym północnowłoskim mieście „ojcowie soborowi dołożyli wszelkich starań, aby wiara katolicka jawiła się jaśniej i była lepiej rozumiana”.

„Pod natchnieniem i za wskazaniem Ducha Świętego najbardziej zależało im – pisze Papież – na tym, aby święty depozyt doktryny chrześcijańskiej nie tylko był strzeżony, ale wyraźniej zajaśniał dla człowieka, celem szerzenia po świecie zbawczego dzieła Chrystusa i rozpowszechniania Ewangelii na całej ziemi. W posłuszeństwie temu Duchowi Kościół święty naszych czasów wciąż jeszcze przypomina i rozważa przebogate nauczanie Soboru Trydenckiego. Albowiem «hermeneutyka reformy», którą mój poprzednik Benedykt XVI przedstawił w 2005 r. Kurii Rzymskiej, odnosi się w nie mniejszym stopniu do Soboru Trydenckiego, niż do Watykańskiego II. Istotnie tego typu interpretacja wyraźniej naświetla ważną właściwość Kościoła, jakiej użycza mu sam Pan”. Franciszek cytuje tu słowa swego poprzednika z tego samego przemówienia, wygłoszonego do kardynałów przed Bożym Narodzeniem 8 lat temu: „Kościół jest podmiotem, który w miarę upływu czasu rośnie i rozwija się, zawsze jednak pozostaje tym samym, jedynym podmiotem – Ludem Bożym w drodze”.