Wstrzymaliśmy oddech, kiedy samolot z papieżem na pokładzie przyleciał na lotnisko im. Rafiqa Haririego w Bejrucie. Lądowaniu w skupieniu przyglądali się maronicki prezydent Libanu gen. Michel Sulaiman, muzułmański sunnita premier Nażib Mikati i przewodniczący parlamentu Nabih Berri – szyita (władza w Libanie jest podzielona równo między wyznawców Chrystusa i Allaha), przedstawiciele 18 chrześcijańskich Kościołów oraz świata islamu. Już sam ich widok obok siebie napawał nadzieją. To fenomen na skalę światową. Gdy biała sylwetka pielgrzyma pokoju (tak określiły libańskie media papieża, a i on sam użył tych słów) pojawiła się w drzwiach, wyczekujące tłumy zerwały się do owacji. Z miejsc poderwali się nawet dziennikarze libańscy w biurze prasowym. Na cześć Benedykta XVI oddano 21 strzałów armatnich.

Las transparentów z napisami „Kochamy Cię” uniósł się w górę. A kiedy papież zawołał słowami Jezusa: – Salami-ō tīkum – Pokój wam daję, przybywam do wszystkich krajów Bliskiego Wschodu! – to jakby zdetonował bombę emocji. Nic dziwnego, bo ta 24. z kolei pielgrzymka Benedykta XVI była jedną z najbardziej oczekiwanych, ale trudnych wizyt. Toczyła się w cieniu ostrzałów w sąsiedniej Syrii, w atmosferze napięcia na Bliskim Wschodzie i bezpardonowej przemocy islamistów wobec chrześcijan w krajach arabskich. 
– Nie wątpiliśmy jednak, że papież przyjedzie – mówi w rozmowie z GN Nazem Khoury, minister środowiska Libanu, koordynator papieskiej pielgrzymki.