Według francuskiego dziennika „La Croix”, mimo rozmów prowadzonych w Watykanie przez bp. Fellaya, w łonie Bractwa nie ma jedności w sprawie zbliżenia z Rzymem. Krytykuje go trzech innych biskupów-lefebrystów: Anglik, Richard Williamson, Francuz, Bernard Tissier de Mallerais i Hiszpan, Alfonso de Galarreta. Dlatego Kongregacja Nauki Wiary za jedynego rozmówcę uznaje bp. Fellaya, zaś sytuacja trzech wspomnianych biskupów ma być rozważona w późniejszym czasie. Również przełożony francuskiego dystryktu Bractwa, o. Régis de Cacqueray publicznie ogłosił 12 maja swój sprzeciw.

Zdaniem watykańskiego korespondenta „La Croix” Frédérica Mouniera, bp Fellay jako przełożony Bractwa może skorzystać ze swej władzy i narzucić mu zgodę na przyjęcie wynegocjowanej preambuły doktrynalnej, z czym wiąże się uznanie nauczania Soboru Watykańskiego II. Otrzymałby wówczas w zamian przekształcenie Bractwa w prałaturę personalną (status taki ma już w Kościele katolickim Opus Dei). Dzięki temu bp Fellay nie zależałby już od wyboru swych współbraci, tylko od nominacji papieskiej. Ponadto dzięki ustanowieniu prałatury struktury Bractwa nie musiałyby zabiegać o zgodę lokalnych biskupów na prowadzenie swych już istniejących dzieł, jak to ma miejsce do tej pory, a jedynie w przypadku dzieł nowych. – Są to dwie gwarancje nie bez znaczenia, przynajmniej dla części spadkobierców abp. Marcela Lefebvre’a – pisze Mounier.

Natomiast dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, ks. Federico Lombardi wypowiadając się 16 maja po posiedzeniu zwyczajnym Kongregacji Nauki Wiary zaznaczył, że w odniesieniu do Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X nie będzie umowy automatycznie obowiązującej wszystkich jego członków, lecz konieczne jest zaangażowanie wszystkich należących do niego biskupów i gotowość przyjęcia stanowiska akceptowanego przez wszystkich. Watykaniści sądzą, że słowa te wskazują, iż warunkiem jedności z Rzymem będzie podpisanie przez każdego z biskupów i księży preambuły doktrynalnej.