Uroczystości przewodniczył kard. Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Obecni byli m.in. kard. Antonio Maria Rouco Varela, przewodniczący episkopatu Hiszpanii, oraz oblaci z różnych stron świata.

Nowi błogosławieni są znani jako Męczennicy z Pozuelo, miejscowości leżącej koło Madrytu, gdzie zgromadzenie miało swoje seminarium. Są to przede wszystkim ludzie bardzo młodzi. Najmłodszy z nich miał w chwili śmierci zaledwie 18 lat. Wśród męczenników był m. in. przełożony seminarium oraz jeden mężczyzna świecki, 42-letni Cándido Castán, ojciec dwojga dzieci.

Pierwszych oblatów rozstrzelano w Madrycie 24 lipca 1936 r. Większość zginęła w listopadzie tego samego roku w Paracuellos de Jarama, gdzie wykonywano masowe egzekucje. Ze wszystkimi postąpiono tak samo: nie było oskarżenia ani rozprawy sądowej. Żaden z męczenników, pomimo tortur psychicznych i poniżania w więzieniu, nie odstąpił od wiary ani nie żałował, że wybrał drogę życia zakonnego. Wszyscy zginęli wyznając odważnie wiarę i wybaczając swoim katom. W zapiskach, które się zachowały, można przeczytać, że chcieli oddać życie za Chrystusa.

Jeden z grabarzy wspomina, że któryś z zakonników poprosił milicjantów (milicia) o pozwolenie, aby mógł się pożegnać ze swoimi towarzyszami i udzielić im rozgrzeszenia. Francisco Esteban ściskał wszystkich po kolei, a oni, klęcząc, przyjmowali rozgrzeszenie. Na koniec powiedział głośno: „Wiemy, że zabijacie nas, ponieważ jesteśmy katolikami i zakonnikami. Jesteśmy nimi. Zarówno ja, jak i moi towarzysze przebaczamy wam z całego naszego serca. Niech żyje Chrystus Król! Niech żyje Hiszpania!”.

Uczestnikiem beatyfikacji był Carlos Castán, wnuk nowego błogosławionego i proboszcz w miejscowości Alcalá de Xivert. „W dzieciństwie nasza babcia opowiadała nam o dziadku, że był dobrym człowiekiem i katolikiem, dobrym ojcem i mężem. Mówiła, że robił dużo uczynków miłosierdzia wobec potrzebujących i miał wielkie nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Był też członkiem Wieczystej Adoracji. Powiedziała nam także, że w 1931 r. przyjął w domu kilku jezuitów, którzy zostali wypędzeni z Hiszpanii przez ustawy Republiki. Zawsze o nim pamiętaliśmy w naszej rodzinie jako o kimś, kto umarł za wiarę. Każdego 24 lipca gromadzimy się jeszcze dzisiaj na Mszy za niego”.

Wraz z dzisiejszymi błogosławionymi (5 kapłanów zakonnych, 1 diakon, 3 subdiakonów, 4 zakonników o ślubach wieczystych, 9 o ślubach czasowych i 1 świecki), liczba wyniesionych do chwały ołtarzy męczenników za wiarę z okresu prześladowania religijnego w latach 1931-1939 wynosi 1001.