Homilia Benedykta XVI wygłoszona na stadionie Nationals Park w Waszyngtonie

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie!

„Pokój wam!” (J 20, 19). Tymi słowami, pierwszymi, jakie zmartwychwstały Pan skierował do swoich uczniów, pozdrawiam was wszystkich w radości tego czasu Wielkanocy. Nade wszystko dziękuję Panu Bogu za łaskę, że jestem pośród was. Szczególnie wdzięczny jestem arcybiskupowi Wuerlowi za jego miłe słowa powitania.

Nasza dzisiejsza Msza św. prowadzi Kościół, który jest w Stanach Zjednoczonych do jego korzeni w pobliskim stanie Maryland i przypomina 200. rocznicę pierwszego rozdziału jego znacznego rozwoju – podziału przez mego poprzednika papieża Piusa VII pierwotnej diecezji Baltimore oraz ustanowienia diecezji Bostonu, Bardstown (obecnie Louisville), Nowego Jorku i Filadelfii. Dwieście lat później Kościół w Ameryce może wysławiać zdolności minionych pokoleń do połączenia bardzo różnych grup imigrantów w jedności wiary katolickiej i we wspólnym zadaniu głoszenia Ewangelii. Jednocześnie wspólnota katolicka w tym kraju, świadoma swej bogatej różnorodności, zaczęła coraz wyżej sobie cenić znaczenie jednostki i grupy we wnoszeniu swego szczególnego daru do całości. Obecnie Kościół w Stanach Zjednoczonych wezwany jest, by patrzył w przyszłość, trwale zakorzeniony w wierze, przekazanej przez poprzednie pokolenia i gotowy do podejmowania nowych wyzwań – wyzwań nie mniej wymagających, aniżeli te, które podejmowali wasi przodkowie – z nadzieją, jaka rodzi się z miłości Boga wlanej do naszych serc za sprawą Ducha Świętego (por. Rz 5,5).

W ramach mej posługi Następcy Piotra przybyłem do Ameryki, aby umacniać was, drodzy bracia i siostry, w wierze Apostołów (por. Łk 22,32). Przybyłem, aby głosić na nowo, jak św. Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy, że Jezus Chrystus jest Panem i Mesjaszem, wskrzeszonym i wyniesionym na prawicę Ojca, ustanowionym sędzią żywych i umarłych (por. Dz 2,14 i n.). Przybyłem, by powtórzyć niecierpiące zwłoki wezwanie do nawrócenia dla odpuszczenia grzechów i by prosić Pana o nowe zesłanie Ducha Świętego na Kościół w tym kraju. Jak słyszeliśmy w tym czasie Wielkanocy, Kościół narodził się z pochodzących od Ducha Świętego darów pokuty i wiary w zmartwychwstałego Pana. W każdej epoce sam Duch ponagla go, by niósł mężczyznom i kobietom wszelkiej rasy, języka i narodowości (por. Ap 5,9) dobrą nowinę o naszym pojednaniu z Bogiem w Chrystusie.