Opór może być również dobry, szlachetny, jeśli nie jest on oporem względem Łaski Bożej, lecz oporem przeciwko złu. Mówi o tym np. św. Paweł w słowach: "Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty!". A słyszymy przecież osoby, nawet uważające się za katolików, bywa że i duchowne, nawołujące do akceptacji (czyli właśnie braku oporów!) antykoncepcji, związków homoseksualnych, konkubinatu, rozwodów, itd. Postawa oporu nie jest więc czymś bezwzględnie złym. Czasami to jej brak może być "wynikiem grzechu pierworodnego, który nosimy w sobie" i wskazówką, że powinniśmy coś w życiu przemyśleć i zmienić.

Jakim rodzajem oporu jest opór przeciwko adhortacji amoris consortia? Takim oporem wykazali się czterej kardynałowie, więc może jest to opór kardynalski? Sprzeciwia się łasce czy nie?

Przez serce - laska nie idzie...laska jest nieuchwytna, a co jest nieuchwytne nie moze isc przez uchwytne serce.