Ojciec Święty Jan Paweł II oddał pod opiekę Maryi swoją misję następcy św. Piotra. Umieścił duże „M” pod lewym ramieniem krzyża już w swoim herbie biskupim, który stał się jego herbem papieskim, a jego dewiza brzmi: „Totus Tuus”. Rozwińmy ją: „Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in mea omnia” - „Jestem cały Twój i wszystko, co posiadam, należy do Ciebie. Ciebie przyjmuję we wszystkim, co moje!”. Papież często mówi o Maryi - Matce Kościoła - w swoich pismach. Poświęcił Jej encyklikę „Redemptoris Mater”, ogłoszoną w Rzymie 25 marca 1987 roku, w dziewiątym roku pontyfikatu.
 

 

Przed obrazem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w wadowickim kościele parafialnym Karol Wojtyła modlił się jako dziecko. Ukoronował go 16 czerwca 1999 roku, podczas pobytu w rodzinnym mieście.

 

Podczas swoich licznych podróży przez kontynenty całego świata Jan Paweł II zawsze odwiedzał bardziej lub mniej znane sanktuaria maryjne (piszemy o tych szczególnie ukochanych przez Ojca Świętego). Jak pisze Sergio Trasatti: przemierzając świat, Papież przeżył raz jeszcze osobiście podwójną tajemnicę maryjną, która bez przerwy odnawia się w dziejach Kościoła. Po pierwsze: to tajemnica ogromnych tłumów, które zbierają się na modlitwę w najtrudniej dostępnych miejscach wokół wizerunków Matki Bożej. Po drugie: tajemnica samych wizerunków, z których wiele przybyło nie wiadomo skąd, często przez morza, pozostawiając za sobą okruchy historii, które mogłyby dać uważnym badaczom interesujące wskazówki, dotyczące przemieszczania się ludów i cywilizacji w najodleglejszych czasach. Podczas całego pontyfikatu Ojciec Święty stara się umocnić nas w przekonaniu, że odczuwa u swego boku obecność Matki Bożej. Oddaje pod Jej opiekę wspólnoty i Kościoły, zwłaszcza te, których życie jest najtrudniejsze, a cierpienie największe.
 

 

Czarną Madonnę z Jasnej Góry Jan Paweł II darzy wyjątkową miłością. Pielgrzymował do Niej już jako student, potem kapłan, biskup, kardynał. Jasnogórskie sanktuarium odwiedzał też podczas prawie wszystkich swoich pielgrzymek do ojczyzny. Nie był tam tylko w czasie ostatniej wizyty w 2002 r.

 

Już kilka dni po inauguracji pontyfikatu po raz pierwszy opuścił Rzym i udał sią do sanktuarium w Mentorella - do ukochanego miejsca świętego rzymian. Także jedno z pierwszych ważniejszych przemówień Jana Pawła II wygłoszone zostało 8 grudnia 1978 roku w Bazylice Santa Maria Maggiore. Mówił wówczas: „Papież u początków swojego posługiwania biskupiego w Katedrze św. Piotra w Rzymie pragnie powierzyć Kościół w sposób szczególny Tej, w której dokonało się wspaniałe i całkowite zwycięstwo dobra nad złem, miłości nad nienawiścią, łaski nad grzechem. Powierza Jej siebie samego jako sługę sług, tych wszystkich, którym służy i tych wszystkich, którzy z nim służą”.
 

 

Maryi czczonej w sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej Ojciec Święty od dziecka powierzał swoje sprawy. „Ona wychowała moje serce od najmłodszych lat” - stwierdził kiedyś. W tym sanktuarium polecał Jezusowi przez Maryję trudne momenty w swoim biskupim i kardynalskim posługiwaniu.

 

Na Jasnej Górze w Częstochowie, w Guadalupe w Meksyku, w portugalskiej Fatimie, włoskim Loreto, francuskim Lourdes i w wielu innych słynnych sanktuariach maryjnych Jan Paweł II gorąco modli się do Matki Bożej i powierza Jej opiece narody, rodziny cierpiących i chorych, młodzież i starców. „Matko, polecam Ci i powierzam wszystko, co służy postępowi na ziemi, i proszę Cię, aby ten postęp nie był jednostronny, ale by stwarzał warunki dla pełnego wzrostu duchowego jednostek, rodzin, wspólnot, narodów. (...) Proszę Cię o pojednanie tych, którzy są w grzechu, o uzdrowienie tych, którzy cierpią, i o podniesienie na duchu tych, którzy stracili nadzieję i radość. Tym, którzy walczą ze zwątpieniem ukaż światło Chrystusa, Twojego Syna” - mówił 7 października 1979 roku w sanktuarium Niepokalanego Poczęcia w Waszyngtonie.
 

 

Jednym z częściej odwiedzanych przez Papieża sanktuariów maryjnych na świecie jest Guadalupe. Przed wizerunkiem czczonej tu Madonny Jan Paweł II modlił się w latach: 1979, 1984, 1990, 1999 i 2002.

 

Totus Tuus

...Bałem się przyjąć ten wybór,

ale zrobiłem to w duchu posłuszeństwa

Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi

i w całkowitym zaufaniu

do Jego Matki

Najświętszej Maryi Panny...



...Oto stoję przed wami,

aby wyznać naszą wspólną wiarę,

naszą nadzieję

i naszą ufność

w Matkę Chrystusa i Matkę Kościoła,

a także rozpocząć od nowa

tę drogę historii i Kościoła -

rozpocząć z pomocą Boga

i z pomocą ludzi...



(Pierwsze przemówienie do wiernych z balkonu Bazyliki św. Piotra, 16 X 1978)

 

fot. Adam Bujak, "Mała Ojczyzna Jana Pawła II /"Biały Kruk"/

Po uroczystości koronacyjnej Ojciec Święty podarował Matce Bożej złoty różaniec jako wotum wdzięczności

Ukochane papieskie sanktuaria
Ojciec Święty Jan Paweł II szczególnym uczuciem darzy sanktuaria maryjne. To zrozumiałe, przecież ten „maryjny Papież” całkowicie zawierzył Matce Bożej. Koronuje łaskami słynące obrazy i figury na całym świecie. W Polsce podczas pielgrzymek dokonał czternastu koronacji.

Wśród tych najbliższych jego sercu są sanktuaria na Jasnej Górze i w Kalwarii Zebrzydowskiej. W Kalwarii bywał od dziecka, potem jako ksiądz i biskup odprawiał tam „dróżki maryjne”. Na Jasną Górę pielgrzymował już jako student. Czarną Madonnę otacza szczególną miłością. Kopię jasnogórskiego wizerunku umieścił w prywatnej kaplicy w Watykanie.

 

Ukochane papieskie sanktuaria
Ojciec Święty Jan Paweł II szczególnym uczuciem darzy sanktuaria maryjne. To zrozumiałe, przecież ten „maryjny Papież” całkowicie zawierzył Matce Bożej. Koronuje łaskami słynące obrazy i figury na całym świecie. W Polsce podczas pielgrzymek dokonał czternastu koronacji.

Wśród tych najbliższych jego sercu są sanktuaria na Jasnej Górze i w Kalwarii Zebrzydowskiej. W Kalwarii bywał od dziecka, potem jako ksiądz i biskup odprawiał tam „dróżki maryjne”. Na Jasną Górę pielgrzymował już jako student. Czarną Madonnę otacza szczególną miłością. Kopię jasnogórskiego wizerunku umieścił w prywatnej kaplicy w Watykanie.

O Matce Bożej z Kalwarii Zebrzydowskiej Jan Paweł II powiedział: „Ona wychowała moje serce od najmłodszych lat”. Bywał tutaj bowiem bardzo często. Powrócił jako papież 7 czerwca 1979 roku. „Kalwaria ma to do siebie, że się można łatwo ukryć. Więc przychodziłem sam i wędrowałem po dróżkach Pana Jezusa i Jego Matki, rozpamiętywałem Ich najświętsze tajemnice... A oprócz tego polecałem Panu Jezusowi przez Maryję sprawy trudne i sprawy szczególnie odpowiedzialne w całym moim posługiwaniu biskupim, potem kardynalskim. Widziałem, że coraz częściej muszę tu przychodzić, bo po pierwsze, spraw takich było coraz więcej, a po drugie, dziwna rzecz, one się zwykle rozwiązywały po takim moim nawiedzeniu na dróżkach”.

Jan Paweł II był tutaj także podczas ostatniej pielgrzymki do Polski 19 sierpnia 2002 roku. Wszyscy pamiętamy niezwykłą ciszę, jaka towarzyszyła osobistej modlitwie w kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej. W homilii zawierzył Matce całą Ojczyznę.

Na koniec oddał Jej siebie i „owoce swojego życia”. Wzruszenie wywołały słowa: „Wypraszaj także i mnie siły ciała i ducha, abym wypełnił do końca misję, którą mi zlecił Zmartwychwstały”. Odczytano te słowa jako ucięcie wszystkich spekulacji dotyczących odejścia Ojca Świętego z tronu Piotrowego.

Zawierzenie Matce Bożej jest jedną z najbardziej wymownych cech nauczania Jana Pawła II. 17 czerwca 1999 roku na Jasnej Górze modlił się słowami: „Zawierzam macierzyńskiej opiece Pani Jasnogórskiej siebie, Kościół, wszystkich moich Rodaków, nie wyłączając nikogo. Wszyscy jesteśmy Jej dziećmi”.
 

fot. Artur Mari

W grocie Massabielskiej, gdzie Maryja objawiła się św. Bernadecie Soubirous, 14 sierpnia 1983 r. Papież dziękował Matce Bożej za wspieranie Go w posłudze Następcy św. Piotra. W sanktuarium w Lourdes, miejscu szczególnie bliskim osobom chorym i cierpiącym, Jan Paweł II modlił się też w ich intencji.

Tradycję nabożeństwa do Matki Bożej wyniósł z domu rodzinnego - z wadowickiej parafii, gdzie modlił się w kaplicy Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Znajdujący się tam wizerunek ukoronował 16 czerwca 1999 roku, podczas pobytu w rodzinnym mieście.
 

 

U stóp ludźmierskiej Gaździny Podhala Jan Paweł II modlił się w 1979 roku w Nowym Targu, dokąd figurę przyniesiono, oraz w 1997 r. już w samym Ludźmierzu. Ta figurka łączy się z tym pontyfikatem przez znaki zapowiadające wybór Karola Wojtyły na papieża.

15 sierpnia 1963 r., kiedy kardynał Stefan Wyszyński z pomocą biskupa Wojtyły koronował figurkę, podniesionej do góry Gaździnie Podhala wypadło berło prosto w ręce krakowskiego Biskupa. „Karolu, Matka Boża oddała Ci władzę nad Kościołem” - powiedział Ksiądz Prymas. W 1967 r. dziewczynka w Ludźmierzu powiedziała na powitanie Karola Wojtyły wierszyk, w którym wyraziła w ostatnich słowach nadzieję, że zostanie papieżem...

 

Przed obliczem Madonny Piekarskiej wygłaszał odważne kazania w czasach komunistycznych. Domagał się poszanowania prawa, wolności religii i sumienia, bronił godności człowieka i podkreślał jego prawo do budowy kościołów, dopominał się o niedzielę przeznaczoną dla Boga.

Matka Sprawiedliwości i Miłości Społecznej przyciąga przed swoje oblicze tysiące mężczyzn w ostatnią niedzielę maja. Dwadzieścia lat temu Matka Boska Piekarska „przyszła” na spotkanie z Ojcem Świętym na katowickie lotnisko Muchowiec. „Dzisiaj ja pragnę (...) włączyć się w modlitwę współczesnego Śląska, który w wizerunek Pani Piekarskiej wpatruje się jako w obraz Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej. I dlatego tę modlitwę pragnę wyprowadzić z wielorakiej pracy, tak jak wy ją na co dzień wyprowadzacie, kiedy - właśnie wśród pracy - wymieniacie to pozdrowienie: »Szczęść Boże«” - mówił na Muchowcu Jan Paweł II.
 

 

Przed obrazem Matki Boskiej Ostrobramskiej Papież Jan Paweł II modlił się 4 września 1993 r., podczas swojej pielgrzymki na Litwę

 

Przez całe wcześniejsze życie Ojca Świętego przewija się Maryja. Dzięki „Traktatowi o doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Panny”, napisanemu ok. 1700 r. przez św. Ludwika Marię Grignion de Montfort, zrozumiał, że „cały wewnętrzny stosunek do Bogarodzicy wynika organicznie z naszego związku z tajemnicą Chrystusa (...) Temu, kto stara się Go poznać i miłować, sam Chrystus wskazuje Matkę - podobnie jak to uczynił na Kalwarii w stosunku do swego umiłowanego ucznia”.

Matce Boskiej Fatimskiej Ojciec Święty jest wdzięczny za cudowne ocalenie z zamachu. Rok po tragicznych wydarzeniach przybył do Fatimy. 13 maja 1982 r. mówił: „Pragnę powiedzieć wam w zaufaniu: od dawna przybycie do Fatimy było moim zamiarem. Ale kiedy przed rokiem na Placu Świętego Piotra miał miejsce zamach, gdy odzyskałem świadomość, myśli moje pobiegły natychmiast do tego sanktuarium, ażeby w serce Matki Niebieskiej złożyć podziękowanie. We wszystkim, co się wydarzyło, zobaczyłem - i stale będę to powtarzał - szczególną matczyną opiekę Maryi”.
 

 

Z figurką Gaździny Podhala - Matki Bożej Ludźmierskiej - związana jest historia, o której się mówi, że zapowiadała wybór kard. Wojtyły na papieża. Złapał on berło, które wypadło z rąk Madonny...

 

Miłość, jaką Jan Paweł II darzy cierpiących i chorych, zaprowadziła go (14 sierpnia 1983 r.) do miejsca, w którym Matka Boża pomaga w sposób wyjątkowy - do Lourdes. Do pielgrzymów mówił Papież: „Przecież Maryja bez grzechu przypomina nam tutaj tę podstawową potrzebę: mówi nam, jak Bernadetce: módlcie się za grzeszników, przyjdźcie się obmyć, oczyścić, zaczerpnąć nowego życia”.

O odwiedzeniu Ostrej Bramy w Wilnie Jan Paweł II marzył niemal od początku pontyfikatu. Władze Związku Sowieckiego zdecydowanie się sprzeciwiały. Dopiero 4 września 1993 roku stanął przed obliczem Tej, co „w Ostrej świeci Bramie”.
 

 

Wielkim uznaniem Jan Paweł II darzy Królową Irlandii, Matkę Bożą z Knock

 

Kolejnym wizerunkiem Madonny, przed którym Jan Paweł II modlił się wielokrotnie (1979, 1984, 1990, 1999, 2002 r.), jest Matka Boża z Guadalupe. To meksykańskie sanktuarium jest najczęściej odwiedzane na świecie. Niektóre źródła mówią o 20 milionach pielgrzymów przybywających tu każdego roku. Podczas pierwszej obecności Papieża w 1979 r. rozległo się pamiętne wołanie: „Królowo Pokoju! - zachowaj od wojen, nienawiści i wstrząsów kraje i narody całego kontynentu, które tak Ci ufają. Spraw, żeby wszyscy, rządzący i rządzeni, uczyli się żyć w pokoju, żeby wychowywali się dla pokoju, żeby czynili to, czego wymaga sprawiedliwość i poszanowanie praw każdego człowieka, aby umocnić pokój”.

„Wielkim uczuciem darzy Jan Paweł II Królową Irlandii - Matkę Boską z Knock i Tę spod Krakowa - ze Staniątek - Matkę Boską Płaczącą. I wiele, wiele innych wizerunków rozproszonych po całym świecie.

 

 

fot. ARC

Jan Paweł II podpisuje encyklikę „Redemptoris Mater”, „o błogosławionej Maryi Dziewicy w życiu pielgrzymującego Kościoła”

 

Matka Odkupiciela
W marcu 1987 roku, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, prefekt Kongregacji Nauki Wiary kard. Joseph Ratzinger wraz z dwoma wiceprzewodniczącymi Komitetu Roku Maryjnego - abpem Mirosławem Marusynem z Kongregacji Kościołów Wschodnich i o. Pierre Dupreyem z Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan - przedstawili licznie zebranym dziennikarzom encyklikę Ojca Świętego Jana Pawła II „O Błogosławionej Maryi Dziewicy w życiu pielgrzymującego Kościoła”, zaczynającą się od słów „Redemptoris Mater” - Matka Odkupiciela.

Encyklika składa się z wprowadzenia i trzech części, zatytułowanych: „Maryja w tajemnicy Chrystusa”, „Bogurodzica w pośrodku pielgrzymującego Kościoła” i „Pośrednictwo macierzyńskie”.

We wprowadzeniu Jan Paweł II wyjaśnia, że do napisania tej encykliki skłoniła go perspektywa Roku 2000, który jako milenijny jubileusz narodzenia Jezusa Chrystusa zwraca równocześnie uwagę w stronę Jego ziemskiej Rodzicielki.

I część encykliki, zatytułowana „Maryja w tajemnicy Chrystusa”, stanowi biblijną refleksję nad postacią Maryi w jej szczególnym zjednoczeniu z Chrystusem. Analizowane są trzy wyrażenia biblijne: łaski pełna - z pozdrowienia anielskiego, błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła - z pozdrowienia, jakim św. Elżbieta wita przybywającą do jej domu Maryję, oraz oto Matka twoja - słowa umierającego na krzyżu Jezusa do św. Jana, mówiące o tym, że macierzyństwo Matki Chrystusa znajduje swoją nową kontynuację w Kościele i przez Kościół.

W II części, zatytułowanej „Bogurodzica pośrodku pielgrzymującego Kościoła”, encyklika ukazuje Maryję jako wzór i gwiazdę przewodnią dla całego Kościoła, który wśród prześladowań świata i Bożego pocieszenia zdąża naprzód w pielgrzymce. W tej części Ojciec Święty porusza także ważny problem jedności wszystkich chrześcijan. Jan Paweł II podkreśla, że Kościół katolicki i prawosławny oraz starożytne Kościoły wschodnie czują się głęboko złączone przez cześć i miłość do Theotokos - Bożej Rodzicielki.

W części trzeciej, zatytułowanej „Pośrednictwo macierzyńskie” encyklika - powołując się na nauczanie Soboru Watykańskiego II - podkreśla, że istota pośrednictwa Maryi wiąże się ściśle z Jej macierzyństwem, posiada specyficznie macierzyński charakter, wyróżniający je od pośrednictwa innych istot stworzonych, które na różny sposób, ale zawsze podporządkowany, uczestniczą w jednym pośrednictwie Chrystusa.

Dalej Jan Paweł II wyjaśnia znaczenie Roku Maryjnego. Pisze m.in.: „Szczególna więź ludzkości z tą Matką skłoniła mnie do tego, ażeby w okresie poprzedzającym drugie tysiąclecie od narodzenia Chrystusa ogłosić w Kościele Rok Maryjny. (...) Idąc za głosem Soboru Watykańskiego II, pragnę uwydatnić szczególną obecność Bogarodzicy w tajemnicy Chrystusa i Jego Kościoła. (...) Chodzi dziś tutaj nie tylko o samą naukę wiary, ale także o życie z wiary, w tym wypadku więc o autentyczną duchowość maryjną w świetle całej tradycji, a w szczególności o taką duchowość, do jakiej wzywa nas Sobór. Zarówno duchowość maryjna, jak i odpowiadająca jej pobożność znajdują przebogate źródła w historycznym doświadczeniu osób i wspólnt chrześcjańskich, żyjących pośród różnych ludów i narodów na całym globie”. Ogłoszony Rok Maryjny rozpoczął się w uroczystość Pięćdziesiątnicy 7 czerwca 1987 roku.