Przemówienie Jana Pawła II podczas spotkania z biskupami katolickimi Grecji w nuncjaturze apostolskiej

4. Podczas waszej wizyty „ad limina” w roku 1999 przedstawiłem wam kilka propozycji, w tym także niektóre natury duszpasterskiej, których nie chciałbym tutaj powtarzać: propozycje te nadal okazują się dla mnie ważne i mogą one służyć jako punkt odniesienia w waszej służbie wiernym powierzonym waszej pieczy. Dzisiaj chciałbym podkreślić to, że papież jest tutaj, z wami, na tej samej ziemi, aby wam okazać solidarność, nawet fizyczną, oraz prawdziwy i serdeczny szacunek, ciągłą bliskość w pamięci i modlitwie.

Chciałbym spotkać się z każdym z synów i córek Kościoła katolickiego. Podczas mojej pielgrzymki śladami Pawła spotykam żywe wspólnoty. Jestem szczęśliwy, że mogę modlić się z nimi i sprawować z nimi i między nami komunię w Zmartwychwstałym. Wraz z wami obejmuję zwłaszcza kapłanów i diakonów, którzy strzegą, karmią i umacniają w wierze i w miłości wspólnoty im powierzone, wraz z zakonnikami i zakonnicami, których obecność jest istotna dla Kościoła katolickiego w Grecji. Nigdy nie zapominajmy o tym, że te ziemie starożytnego świadectwa są sanktuariami wiary i że jesteśmy wezwani, aby czerpać ze skarbów przeszłości duchową siłę do sprawowania naszej posługi w dzisiejszym świecie.

Młodzieży życzę, aby z ufnością podjęła drogę nowej Grecji, coraz bardziej zespolonej w Europie, coraz bardziej kosmopolitycznej, a zatem koniecznie otwartej na dialog i uznanie praw wszystkich, ale także narażonej na niebezpieczeństwa niepohamowanej sekularyzacji, która zmierza do odcięcia żywotnych soków, które nadają świeżość duszy i nadzieję osobie ludzkiej. Osobom starym i chorym, zwłaszcza bliskim Krzyża Pana, chciałbym wyrazić braterską miłość Kościoła.

5. Drodzy i umiłowani Bracia, w wielorakości sytuacji duszpasterskich i obrządkowych stanowicie w łonie Kościoła katolickiego różnorodność w jedności. I cały Kościół katolicki wyraża wam dzisiaj w mojej osobie swoją solidarność i miłość. Nie czujcie się samotni, nie traćcie nadziei: zapewne Pan ma nieoczekiwane radości dla tych, którzy się Mu powierzają. Działajcie zawsze zjednoczeni, ze słodyczą miłości i odwagą prawdy. Bądźcie pewni, że Papież o was pamięta i towarzyszy wam dzień po dniu i codziennie zanosi za was swoją modlitwę, która od dnia dzisiejszego pozostanie umocniona radością tego spotkania.

Wam i waszym wspólnotom z serca udzielam apostolskiego błogosławieństwa.

Tłum. Jan Jarco/mp (KAI)