Chór papieski a la française

Spotykają się dopiero drugi raz w komplecie. Wcześniej ćwiczyli w mniejszych grupach. Ale po pierwszej zwrotce „Peuple de Dieu, Cité de l’Emmanuel” (Ludu Boży, miasto Emmanuela), pieśni, która rozpocznie Mszę św., można odnieść wrażenie, że śpiewają razem od lat. Nawet jeśli ktoś z przechodzących w sobotę w pobliżu Esplanady Inwalidów nie będzie miał ochoty słuchać słów Papieża, z pewnością zatrzyma się przy tych nieziemskich śpiewach. Będzie się działo. Wszystkie krzesła oznaczono głosami: po prawej damskie soprany i alty, po lewej panowie z basami i tenorami.

Trudno określić średnią wieku, bo kościół wypełnił się śpiewakami dosłownie wszystkich stanów młodości, ras, poziomu wykształcenia itd. Artyści, amatorzy, naukowcy i rzemieślnicy, uczniowie i lekarze. To nie może nie zabrzmieć! Nadine szuka przez chwilę miejsca dla siebie wśród sopranów. Na co dzień pracuje z osobami niepełnosprawnymi, angażuje się też w jednej z paryskich parafii. – Mamy grupę modlitewno-eucharystyczną Abba, co tydzień animujemy adorację Najświętszego Sakramentu. W grupie poprosili mnie o śpiew podczas pielgrzymki, no i jestem – uśmiecha się i otwiera nuty. Gierome chrząka kilka razy, żeby bas w drugiej zwrotce wypadł lepiej. – Wizyta Papieża jest dla mnie ważna, chcę zaśpiewać jak najlepiej – mówi Gierome.

- Jesteście jednak, witajcie! – cieszy się na nasz widok monsignor Patrick Chauvet, który w sobotę „zdradził” nam datę i miejsce próby. To główny liturgista w diecezji paryskiej, do niedawna wikariusz generalny. Chciał jednak zająć się duszpasterstwem, więc został proboszczem w parafii św. Franciszka Ksawerego. Teraz chodzi po kościele z założonymi rękami i zagląda do sektorów z poszczególnymi głosami. Nasłuchuje i wyłapuje łatwo różne niedociągnięcia, podchodzi i pokazuje jak będzie lepiej. Na środku dyrygentka nie ma problemu z opanowaniem ponad dwutysięcznego chóru.